Op haar sterfbed denkt abdis Heloïse terug aan haar bijna voorbije leven... Haar onmogelijke liefde voor Pierre Abélard, haar alles overheersende liefde voor hem, die desondanks altijd onbeantwoord is gebleven op de manier die zij wenste, al begeerde Pierre Abélard haar wel. Heloïse volgt hem in alles, zelfs zover dat hij haar zover krijgt dat ze in het klooster gaat, opdat hij zelf ook zijn "geest kan blijven verruimen". Heeft Abélard Heloïse wel ooit echt bemind, zoals zij dat met hem, haar hele leven lang heeft gedaan?
Heel erg mooi, maar tragisch boek, met heel sterke bewoordingen, zonder dat het melig wordt.
Enkele citaten uit het boek:
"De behoefte om lief te hebben, gaat altijd vooraf aan de liefde voor iemand in het bijzonder."
"Is mijn liefde en dus mijn leven tevergeefs geweest?"
"Zal ik onthullen wat liefde is?
Liefde is een onbegrensde en hopeloze hunkering, een verlangen naar iets wat groter en beter is dan jezelf en al het andere hier op aarde
Liefde is dorst en sterven en toch overleven
Liefde doorboort handen en voeten, maar let nooit op de prijs
Liefde is een reis die volbracht moet worden, je kunt niet halfweg op je stappen terugkeren
Liefde is niet iets wat je voorzichtig en angstig in een pot met een deksel stopt, maar kwistig over de geliefde uitstrooit.
Liefde zegt: let niet op mijn woorden maar kijk naar mijn daden, want wat ik voor je overheb, is de enige maatstaf van mijn liefde
Liefde zoekt in een ander nooit iets anders dan de ander, zelfs in het genot.
Liefde is de roekeloze, onlesbare, onuitputtelijke menselijke variant van de Goddelijke liefde die het universum doordesemt en voortdrijft, en dus nooit zondig of minderwaardig.”Abélard en Heloïse / Ed Franck.- Averbode : Altiora, 2002.- 124p.- (Valentijnreeks).- ISBN: 90-317-1832-7 - 14+
