Hmm, een boek dat ik absoluut NIET goed vind, mag dat ook op een blog? Ik vind van wel.
Dit boek vind ik ECHT niet goed. Lees zelf maar waarom...
Valerie kent een troosteloze jeugd, als invalide in een wagentje. Het enige wat ze heeft, is een tierende moeder, die haar niet wil. Haar vader is na een (erfelijke, zo blijkt, die hij verzweeg) ziekte uit een raam "gevallen." Valeries moeder pepert haar dochter vaak genoeg in dat ze zich geen illusies moet maken over een toekomst, want dat heeft ze in haar toestand toch niet. Wanneer Valerie Lambert echter tegenkomt, die tegenover haar in de straat komt wonen, en een wat vreemde jongen blijkt (getikt, zeggen de mensen in de straat waar Valerie woont), ontstaat er tussen hem en Valerie al gauw iets wat je vriendschap zou kunnen noemen. Dat vind ik als lezer redelijk mooi, maar dit boek biedt verder niets dan stereotiepe miserie, want dat heb je nu eenmaal als je een boek over "gehandicapten" schrijft. Zo kwam dit boek op mij over. Aan dit boek is NIETS positiefs, en als die gegevens er al zijn, worden ze de kop in gedrukt, zoals Valerie die leert lopen met kunstbenen. Die doen pijn (tuurlijk is dat wennen), Lambert gaat dood, zijn grootvader, bij wie hij inwoont is ook al doodgegaan, Valeries moeder drinkt, en zij sterft ook, en Valerie blijft alleen achter, als invalide meisje. Ze heeft werk op een middelbare school, en dat doet ze graag. Ze helpt haar studenten graag, en zij zien haar graag, maar het lijkt me dat dit gegeven alleen maar in het boek is ingeschreven om aan te geven dat "gehandicapten toch IETS moeten hebben." Wat me nog tegen de borst stootte, is deze zin: "Met gehandicapten moet je redelijk omzichtig omspringen, ze hebben het al moeilijk genoeg." Ach, doe maar gewoon normaal, denk ik dan, da's zeker gek genoeg.
Bah, wat een depri boek. Om dit nog wat erger te maken vinden Valerie en Lambert van zichzelf dat ze zeker niet te veel mogen willen: "Ik ben een meisje van niets", zegt Valerie, en Lambert vindt (na zijn operatie, er was iets mis met zijn hersenen, waardoor hij niet goed meekon.) dat hij ook maar een idioot was.
Een meisje van niks/ Aster Berkhof.- Antwerpen : Houtekiet, 1994.- 168 p.- ISBN: 90 5240 233 7
