Er hangt een jas in de school van Roos De Reus. Het is haar jas, en ze is hem alweer vergeten. Roos is heel verstrooid, ze vergeet altijd wel iets. De jas is het beu dat hij altijd vergeten wordt, en hij wil weg.
Dit boekje voor eerste lezers hééft het. Het boek heeft schitterende tekeningen (alleen de boosheid van de jas zou misschien een heel klein beetje tot uiting mogen komen in de tekeningen), die ook ECHT bijdragen tot het verhaal, wanneer de tekst misschien onduidelijk is. Op de tekeningen is echt te zien wat er gebeurt. Het verhaal op zich is een parel. Ook al omdat het echt een uitdaging is, heel origineel, om de “gevoelens” van een jas weer te geven. En het gegeven dat “alles”, en niet “iedereen” de jas hoort, van het hok, die de jas kent, en de fiets van juf Mies, de jas hoort gillen dat hij niet naar Roos wil, maar in de school wil zijn. Maar juf Mies hoort hem niet, daarvoor “gilt” de jas veel te zacht. Heerlijk. De fiets bedenkt een plannetje om de jas te helpen om weg te komen. Alleen de jas van Pim vindt het onzin, wat de jas wil doen. De jas zegt dat hij niet van Roos is, maar van hemzelf. Uiteindelijk loopt het voor de jas goed af, want Roos vindt de jas rot zitten. Zo kan Pim de jas wel dragen, want hem past de jas wel.
Nog een heel leuke woordspeling is “Het is erg koud, maar daar heeft de jas geen last van. De jas is altijd warm. Dat heb je als je jas bent.”
Niks op aan te merken verder. Het verhaal loopt goed, heeft tekeningen (typisch Ingrid Godon eigenlijk. Heel herkenbare stijl heeft ze wel) om van te snoepen, verduidelijken het verhaal mee, en het verhaal is heel erg origineel qua standpunt.De Jas / Sylvia Vanden Heede ; Ingrid Godon.- Zwijsen, 2004.- 32p.: ill.- ISBN 9789027677297
