Snoep

In "De magische bibliotheek" van Jostein Gaarder en Klaus Hagerup staat precies goed, beschreven hoe ik me voel wanneer ik vrij en blij een boekhandel binnenstap. Alleen maak ik het niet zo bont als Bibi. Hoop ik. Toch. Het is echt niet dat ik één of andere koopverslaving heb. Echt niet. Maar tussen al dat moois aan boeken in de winkel, is het gewoon mega-moeilijk kiezen. Soms moet ik mezelf met harde hand dwingen: "Nu ga je opzoek naar dàt boek dat je zo graag al een tijd wilde hebben, en je neemt niets anders mee." Hmf, mompel, Hmf! Maar ik hou stand. Dit weekend, ik ben in de leukste kinderboekenwinkel (kijk hier) van de stad opzoek naar "Het grote boek van Florien" (Neeee! Niemand kan mij ervan beschuldigen als dit boek niet de aandacht krijgt die het verdient!) van Anke De Vries. En toch: ik kan het niet laten om ook nog maar eens een keertje de hele boekwinkel en hun aanbod te bekijken, er is ook ZOveel moois! Ik stoot voor de vierde keer, geloof ik, op "Levende bezems" een boek van Lisa Tetzner. Ik kan het niet laten, ik begin te bladeren, om te kijken of het boek me iets zegt. Ik stoot op de gegevens "Val Versasca" en "Val Maggia" en ik denk: "Hoera, hier was ik ook!" Maar ik beheers mezelf netjes, en loop met alleen "Het grote boek van Florien", onder mijn arm de winkel uit. Ach, soms lijkt een boekwinkel toch wel heel erg op een snoepwinkel. Alleen ruikt een boekwinkel veel lekkerder: naar papier en nieuwe inkt in verse boeken.