Tegenwoordig is het hip om te zeggen dat je vooral NIET leest...

Vlaanderen Vakantieland, op Eén, gisteren.  Reporter van dienst, Vincent Verelst, bezoekt Brugge, en gaat opzoek naar plekken die voorkomen in de boeken van succesauteur Pieter Aspe.  Meteen zegt onze reporter er echter bij dat hij nog nooit een boek van Aspe heeft gelezen.  Hij glimlacht verontschuldigend (gelukkig).
Ja, Pieter Aspe is een gigantisch succesrijk auteur, en hij zal per maand iets meer dan een bruine boterham kunnen kopen.
Ja, "Aspe" is een succesvolle en vrij goeie politieserie met commisaris Van In, uit Aspe's boeken, in de hoofdrol.
Ja, je zou Pieter Aspe broodschrijverij kunnen verwijten.

Maar als je de plaatsen uit Aspes boeken wil bezoeken (en mensen laat opdraven om een stukje uit een bepaald Van In boek voor te lezen), mag je van een reporter toch verwachten dat hij minstens één boek van Aspe heeft gelezen?  Keuze zat, ondertussen, met 25 titels in één reeks, het kunnen er intussen zelfs meer zijn, ik ben de tel kwijt.  Onze reporter had bij zijn interviewtje met Aspe ter afsluiting - Aspe vertelde iets over hoe zijn personages tot stand komen - geen moeite om er zich met een flauw "mooi", en "leuk" vanaf te maken, waarmee het nog duidelijker werd dat hij het nog meende ook, nog niets van Aspe gelezen te hebben.

Wraakroepend vind ik dat.  Het hippe van "ik lees lekker NIKS!".  Verelst had minstens "Het vierkant van de wraak" een keer vooraf kunnen lezen, Aspes debuut.