Ook hier moet niet al te veel gelezen worden, maar des te meer trekt het boek de kaart van een aantrekkelijke vormgeving, met gekleurde groter gedrukte woorden, en twee bladzijden die uitgetrokken worden om een volgend hoofdstukje aan te kondigen. Hoofdstukjes worden keurig afgerond, waardoor het jonge volkje zeker geneigd zal zijn om verder te lezen, en prenten te kijken. Elk hoofdstuk begint met een paginagrote prent van Kid Kat, en op fel oranje bladzijden staat de hoofdstuknummering, en wat de lezer daarin mag verwachten. Voorin het boek staat alles nog eens netjes opgelijst in een inhoudstafel op commercieel geruit papier.
Kid Kat laat geen gelegenheid ongemoeid om af en toe aan te duiden dat er een verteller aan het woord is, die aan de lezer wil duidelijk maken dat hij het over katten heeft: (ik maakte me uit de voeten, euh, poten – p37)
De strijd tussen goed (de katten) en kwaad (de honden, geleid door ene Tony Teckeloni, een teckel) woedt hier volop. En dat onze Kid een beetje stuntelig is, dat kan er ook wel bij, zo creëert Neyens een antiheld, die ondanks alles wat hij meemaakt, toch zal winnen. Maar Teckeloni en zijn bende worden niet verslagen, er volgen dus zeker nog boeken over Kid Kat.
Het verhaal dan. Kid Kat moet infiltreren in de Ratrace, georganiseerd door Teckeloni, we zouden zijn bende het best kunnen vergelijken met de maffia, om uit te zoeken waar al de vis uit Noensia naartoe is, want die verdwijnt op raadselachtige wijze. En Buldog heeft zo’n donker vermoeden dat Teckeloni er wel eens bij betrokken zou kunnen zijn.
Kid vermomt zich als rat, maar valt bijna door de mand, omdat ie in plaats van “wow!” weleens “mow!” durft te gebruiken. En hoe komt het dat Kid Kat’s Vlooienbak (die rijdt op CC Mel brandstof)
Simpel verhaal dat het vooral moet hebben van de vormgeving, en de felgekleurde tekeningen, die eerder op televisie thuishoren in een tekenfilm, en zeker niet in een boek.
Zullen we het er maar op houden dat ook Davidsfonds dit soort boeken moet uitgeven, om daarna weer betere boeken van grotere kwaliteit te kunnen afleveren, en dat Kid Kat ongetwijfeld makkelijk verkoopt, omdat kinderen zeker de vormgeving van Geronimo Stilton, Thea Stilton en Joe Carrot (Baeckensbooks), en in iets mindere mate Bat Pat, uitgaves van uitgeverij Abimo herkennen? Elke kinderboekenuitgeverij heeft nu zijn afkooksel van deze muis, en het ergert me mateloos. Maar u doet maar.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten