Lezen geeft mijn leven zin, en het maakt het wachten op bussen, trams en treinen die al dan niet op tijd komen, zinvol. Of ze maken de ritten op dat op tijd komend openbaar vervoer aangenaam. Zo aangenaam zelfs, dat ik afkickverschijnselen ga vertonen als ik ooit een keer geen leesvoer bij me heb, op een trein,- tram- of busreis.
Maar los van dat openbaarvervoer gegeven, is lezen een buitengewoon zinvolle bezigheid, die mij af en toe meeneemt naar andere werelden, mij doet (glim)lachen of af en toe doet tranen met tuiten huilen. Soms heb ik zelfs het gevoel dat lezen af en toe de reden is waarom ik op deze wereld ben neergezet. Al is dat laatste een zeer grote uitspraak.
Lezen doet mij de wereld rondom me even vergeten, of laat mij er anders naar kijken. Het opent mijn blikveld.
Lezen is een erg groot stuk van mijn leven geworden, en heel eerlijk: ik kan me geen leven meer zonder lezen (en schrijven over lezen) voorstellen. Mijn leven zou er zonder boeken ongetwijfeld helemaal anders uitzien.