Na cartoons voor verschillende kranten en bladen, en na de albums waarin hij op een grappige wijze de fratsen van zijn dochters tekent onder de titel “Familie De Koninck” kon een prentenboek, waarvoor hij illustrator Nikola (IOA) Hendrickx vroeg om het te illustreren, niet uitblijven.
Maak kennis met “De prinses die alles had”: Ze is getrouwd met een stoere ridder, heeft twee schattige prinsessenkinderen, en een babyprinsje. Ze woont bij haar ouders: de koning en de koningin. Daarnaast heeft dit gezin een heleboel huisdieren: een dwergkonijn, een reuzenpoes, twee regenboog gestreepte cavia’s, een zwemmende kanariepiet, een vliegende goudvis, een gigantische giraf met groene vlekken, en een kip zonder kop.
Je zou denken dat verveling dan heel ver weg is, maar niets van dit alles: nooit komt er aan de poort van het kasteel een heks aankloppen met vergiftigde appels te koop, er wil geen enkele wolf de prinses opeten, zoals dat gaat in sprookjes. Er komt zelfs geen vettige wrattentrol langs om de prinses in een kikker te veranderen. Een vuurspuwende draak is er ook al niet. Of jawel, maar die is bij de dokter, met een burn-out.
Het gezin hoeft zelf geen klap uit te voeren. De buurvrouw kookt graag voor hen. De postduiven brengen de post netjes op tijd (als de brievenbus niet bezet wordt door de kooksels die de buurvrouw langs brengt), en de buurman maait het gras, ook als dat eigenlijk niet hoeft, zodat het nooit te hoog staat.
Het is allemaal zo saai, iedereen is bijna dood van verveling!
Het is gewoon allemaal zo saai! Dus gaat de koning swipen op zijn smartphone, en bedenken wie hij zal uitnodigen. Harry de hysterische hakbijlmoordenaar? Thierry de triestige sierplant? Of Ollie de alles onderkotsende olifant?
Als er op de kasteeldeuren wordt gebonsd, gebonkt, en zelfs wordt gekotst, weet onze prinses niet wat haar overkomt. Heeft haar vader echt al deze figuren uitgenodigd, of ging het per ongeluk, omdat hij niet weet hoe zijn smartphone werkt, omdat het ding nog nieuw is? Ziedaar: de moderne technologie wordt gebruikt zonder dat ze de lezer wordt opgedrongen.
Lieve sprookjes in de blender
Zo. Nu weet u hoe sprookjes zijn: lief, schattig, en ze lopen goed af. Ja toch? Niet in dit boek. Dit boek is bedoeld voor mensen die houden van absurde humor en taalvondsten. Ze zijn niet allemaal even origineel “Sandra de schetenlatende shetlandpony” om maar iemand te noemen, maar een vuurspuwende draak bij de dokter met een burn-out? Daar kun je je hoofd al een keertje over breken.
Dit uiterst grappige prentenboekendebuut laat een geheel andere wereld zien, die dit boek misschien niet meteen geschikt maakt voor héle jonge kinderen. Daarvoor zijn de woordgrapjes te talrijk aanwezig, maar oudere kinderen vanaf het eerste leerjaar zullen samen met hun ouders kunnen smullen van de vondsten van Mario De Koninck en Nikola Hendrickx. Deze laatste heeft zich in zijn prenten geweldig uitgeleefd, elke prent is een feest om te kijken en te ontdekken. Kijk ook hoe de hand van de buurman het gras maait.
Verplancke, Dombrecht en Pieters
Hendrickx’ stijl doet een beetje denken aan wat zowel Bert Dombrecht en Klaas Verplancke doen: met humor in illustraties overbrengen wat verteld wil worden. Hendrickx laat de lezer toe om ook uren te zoeken naar details, net als Nils Pieters (die enkel potloden gebruikt) al deed in “De Grote boze wolf (was helemaal niet boos)” van Jonas Boets, en in zijn eigen prentenboekendebuut “Draak”.
Eerste druk
De eerste druk van “De prinses die alles had” moest het doen zonder verdeler, maar de prinses heeft ondertussen onderdak gevonden bij Pinceel. Zou de prinses die alles had toch nog een leuke dag hebben gehad in haar eerste prentenboek? Zo leuk dat ze zal smeken om een tweede boek? Wat mij betreft: erg graag meer van dat!
Achteraan in het boek staat een “making of” van het boek, die ook zeer de moeite is om even binnen te gluren in de interne keuken van twee makers.
De prinses die alles had / Mario De Koninck en Nikola (IOA) Hendrickx.- 32p. : ill.- ISBN: 978 90 824489-4-8
Geen opmerkingen:
Een reactie posten