Over "Arend" van Stefan Brijs

Ik had al een tijdje geen zin meer om te lezen. Ik wilde een klein beetje rust, denk ik, na een tijd lijsten te lezen. Ik heb een paar boeken met comissaris Van In, van Pieter Aspe - voor de "ste" keer achter de kiezen. Ik geloof dat ik tweeënhalf boek gelezen heb. Toen was ik het beu, maar ik vond ze nog steeds leuk weglezen. Niet meer, maar zeker ook niet minder, goeie personages, en in de eerste boeken, goede verhalen met een goede plot. De laatste boeken ontbreekt een goeie plot wel eens. Maar goed. Daarna lees ik anderhalf "Harry Potter" boek - ook voor de "ste" keer uit. Boek drie laat ik op een kwart van het einde voor wat het is, en ik word een beetje triest: "Wat moet ik nu lezen? Waar heb ik zin in?" Tijdens de laatste leesdip (ook van een paar weken VOOR het einde van de verplichte lijsten) dacht ik: "Heb ik zin in "Lucas" van Kevin Brooks? Niet echt, maar ik begin er toch maar aan. en *hoera!* het boek is prachtig bevonden. Aah, wat een boek. Mijn "eeuwige lijstje" neemt vorm aan, geloof ik. Maar, de afgelopen dagen dus, wist ik het niet goed meer. Mijn bibliotheek opgeruimd en grondig schoongemaakt, na een hele maand droogte en dus open ramen en dus stof allerhande. *eigenlijk heel erg bah!* Ik besluit dat ik mezelf de volgende maanden (of weken, wie zal het zeggen?) ga trakteren op een "verhaaltje voor het slapengaan". Neem het gerust letterlijk, ik snuister met graagte in de sprookjesboeken die mijn kast sieren. (En ja, meestal gaat het om de klassieke sprookjes, die eigenlijk in geen enkele kinderkamer zouden mogen ontbreken) De laatste dagen las ik voor mezelf al "Hans en Grietje" (een versie uit het sprookjesboek van Henri Van Daele, en de versie uit "De sprookjes van de Efteling"), en gisteren was "De zes Dienaren" uit hetzelfde boek aan de beurt.
Sinds twee dagen zit er *gelukkig!* een parel van een boek in mijn tas opweg naar het werk, en weer terug naar huis: "Arend" van Stefan Brijs. Wat een heerlijk boek is dat! Met niet veel zin in het boek begonnen, maar het lijkt net als "Lucas" (die twee hebben NIETS met elkaar gemeen!) een prachtig geheel te gaan vormen.