Ergens op de wereld, is een plek vol sneeuw en ijs, en ijs en sneeuw, zover je kunt kijken. Wanneer je echter beter kijkt, ontdek je tussen alle sneeuw en ijs, drie figuurtjes op. Kijk je nog beter, dan merk je dat het drie pinguïns zijn: twee grote en een kleinere. Pinguïns stinken. Naar vis. (En ze kunnen ook niet vliegen, maar dat weten we al uit “Lodewijk, de koningspinguïn”) Eigenlijk doen deze pinguïns niets liever dan ruziemaken. Op een dag gebeurt er iets, daar in de sneeuw- en ijsvlakte: iets wat het leven van de pinguïns voor altijd zal veranderen…Wat het leven van de pinguïns voor altijd verandert: ik laat het graag voor de “nog niet- lezer” van dit boek liggen. Grappig boek, maar af en toe wat mij betreft toch wel heel erg belerend. Over houden van, en over ruziemaken, dat dat eigenlijk toch tot niets leidt.
Dit boek is ook echt een hervertelling van het ark-verhaal van Noach uit de Bijbel, daar kun je in dit boek geenszins om heen: het gaat regenen, erg lang regenen, een boodschapper die dit nieuws komt brengen, … Alle dieren zijn vertegenwoordigt, zelfs tot en met de vredesduif (alleen wordt ze hier niet zo aangeduid: ze is “de duif”. Zij weet dat ze iets vergeten is, en ze vindt dat ze op de ark veel te hard moet werken. De pinguïns in dit verhaal zorgen echter mee voor een uiterst grappige noot en ze worden hier beschreven als een beetje dommig. Hoewel: zij zijn tegen alle regels in te laat op de boot gestapt, zoals altijd: pinguïns komen ALTIJD te laat. Nu hebben zij daar echter een erg goeie reden voor…
Mooi boekje als geheel, maar weinig vernieuwend. In dit geval voelt dit voor mij zeker niet aan als “ouderwets” of voorbijgestreefd. De boodschap van vriendschap en liefde voert de boventoon.Om 8 uur bij de Ark / Ulrich Hub en Jörg Mühle ; vert. Tjalling Bos.- Rotterdam : Lemniscaat, 2008.- oorspr titel: An der Arche um Acht.- 72p.: ill.- 978 90 477 0019 7