Inventaristijd. Drie dagen tellen en meestal toch wel koud. Zo ook vandaag. Met z'n allen kruipen we onder, op, en over de rekken in het magazijn. We tellen. We noteren wat we tellen. 't Is gek, maar zelfs tijdens het eten van mijn boterhammen 's middags, en tijdens mijn tramrit van en naar huis, ben ik zo moe, dat ik geen letter in "Opklaringen" gelezen krijg. Of toch: twee. Ik ben aan bladzijde 25 beland. Gelukkig duurt de zwik van tellen en klauteren niet te lang. Nog twee dagen. Dan heb ik tijdens de middag en op de tram weer fut. Fut om te lezen hoe het Luna en haar vader verder vergaat, op hun eerste tocht sinds lang, en sinds "veel gebeurd in onze levens", samen.
Zal ik dan nu opteren voor De Vijf, of De Dolle tweeling op kostschool? Niet om na te denken, omdat ik "Dag Allemaal" HELEMAAL niets vind. Dus is Enid Blyton met haar boeken toch wel een fijn alternatief. Of zal ik opteren voor nog een keer een avontuur van De Babysittersclub? Elk boek is voor drie kwart hetzelfde, maar het zij zo. Nog twee dagen...
