Teasertje...

En wel eentje over "Kinderen van Amsterdam" van Jan Paul Schutten en Paul Teng. Er is al wat inkt over het boek gevloeid, en dan vooral over de kwaliteit ervan. Daar gooi ik dan graag nog wat inkt bovenop, en straks wanneer ik het uit heb, nog wat. Ik ben 27 bladzijden ver, en ik kom ogen en hersencellen tekort om alles in me op te nemen. Maar dat komt NIET omdat het moeilijk geschreven is: helemaal niet. Dit is één der non-fictie boeken die ik graag zal uitlezen, en geen waar ik af en toe in zal bladeren. Je hebt strips, waarnaar je graag mag kijken, en lezen wat er staat. Je hebt kleine verhaaltjes over feiten van toen, en mensen die toen leefden (1 lettertype) ; je hebt feiten van nu, die moeten duiden wat zal komen (een ander lettertype), en nog feitjes in weer een ander lettertype: maar allemaal netjes gescheiden, niet doorelkaar. Dat maakt dat je ontzettend veel leest, zonder een overdosis tot je te moeten nemen. Heerlijk! Lezen! Nu!