Zelfs de omslag van het boek biedt al natuur. Het woord Rood bestaat uit een vogel en een slak, water herbergt een vleermuis, een vliegezwam en een roofvogel, en in Nacht verbergt zich een slang en de zonnedauw of een den.
De “Grote namen”, dat zijn onderandere Koen Broos die voor meesterlijke natuurfotografie zorgde bij het begin van het boek. Misschien waan jij je wel in een bos, of langs de waterkant. Bibi Dumon Tak leverde met een praatje over onderandere de zonnedauw zowaar een griezelverhaal af, over een natuurketting rond je nek, die je langzaam zal wurgen. Ook Sjoerd Kuypers “Robin” en de onmiskenbare Isabelle Vandenabbeele zijn van de partij.
Tel hierbij op dat het boek de heerlijke geur van inkt herbergt, en je hebt het bijna perfecte boek, maar dan alleen maar omdat perfectie niet bestaat.
“Roodwaternacht” doet niet aan toegevingen. “Roodwaternacht” doet niet aan toegevingen, omdat Stad Antwerpen nu eenmaal vroeg om rond het jaar van de biodiversiteit een boek te maken. “Roodwaternacht neemt je mee, door water, om te kijken naar vogels, om samen met Robin en zijn mama en papa te kijken naar de sterren, om daarna terug met je voeten op de grond te belanden.
Het boek biedt een inleiding. Een inleiding die je vertelt dat je mag binnenkomen waar je wil, om op te houden waar je wil. Je mag een duik nemen, en als het boek de beek is, met droge voeten, ben jij de ijsvogel.
Bibi Dumon Tak leverde in haar eigen stijl korte stukjes af, over de zonnedauw, die zo heet omdat dat plantje dauwdruppels over zich lijkt te hebben, maar je langzaam zal wurgen, wanneer je hem rond je nek zal leggen. Zowaar een griezelverhaal. Of over Roodkapje die jaloers is op de vliegezwam. Al deze stukken zijn meesterlijk geïllustreerd, alsof ze uit de schaduw lijken te komen, door Geert Vervaeke.
“Roodwaternacht” is opgedeeld in drie stukken, en heeft drie kleuren: Rood, turkoois en donkerblauw, dat de nacht moet symboliseren. Rood biedt Isabelle Vandenabbeele haar speeltuin: al haar tekeningen hier bevatten voornamelijk rood, met wasco. Tom Naegels vertelt een verhaal over een te zoeken vlinder, en hij doet dat met verve, in klare taal, zonder op de hurken voor het jonge volkje te gaan zitten. Wie meegaat: mooi. Wie niet meegaat: ook goed.
In het “Water” stuk is het vooral Nic Balthasar die me verraste, met een verhaal over het zoeken naar water, en de ramp die het is als dit er niet is. Sterk spul.
In “Nacht” komt Robin, de vierjarige kleuter van Sjoerd Kuyper zowaar even langs. Nog steeds helemaal als de Robin die al die tijd vier is gebleven, met heel veel respect voor het kind zijn, vormgegeven. Over het kijken naar de sterren, maar het hoogstnoodzakelijke aan het eind van het verhaal, niet vergetend. Jaap Robben zorgde voor een gedicht over een kat, met een scherp kantje eraan. Ted van Lieshout zorgde voor een radijs en tomaten sonnet, maar dat hoefde voor mij niet zo. Net als het raadsel van Wolf Erlbruch. De oplossing van dit raadsel blijft namelijk redelijk “zoek”. Net als het nawoord, dat ik ook niet kon terugvinden. De foto’s van Sarah Engelhard en de gedichten van Bart Moeyaert, bijna aan het eind van het boek: ze beuken. Want wat je ziet zijn dode dieren, bij gedichten over hen. Joke van Leeuwen doet niks nieuws, maar is daarom niet minder verrassend.
De inhoudstafel dan. Vaak vind ik dat deze niet echt hoeft, maar voor “Roodwaternacht” is ze erg welkom: hier is ze namelijk een beetje als een menukaart: wat zal ik nu een keer gaan lezen? Wat wil ik zien?
Voor welke doelgroep het boek bedoeld is? Hier moest ik om lachen. Mensen vragen dit vaak, maar sommige boeken moeten gewoon aangeboden worden. En wie het opvangt, en wie er iets uit oppikt: goed zo. De anderen: het valt te hopen dat ze er toch mee in aanraking kunnen komen, want mooie dingen verdienen het gewoon om ontdekt te worden. Hoe oud je ook bent. Maar als u het toch vraagt? Begin dan bij een jaar of zeven.
Roodwaternacht : het natuurboek voor kinderen / De Dagen en de provincie Antwerpen.- Antwerpen : 2010.- 133p: ill.- 978 90 8153 341 6