7

in "Het Paleis", 15 januari 2005

door An De Donder en Florejan Verschueren

Er was eens... de oude koningin, die graag een kindje wilde. Terwijl ze zat te naaien voor het raam, prikte zich in haar vinger. Meteen vormden zich drie bloeddruppels in de sneeuw. De koningin dacht: "ik wil een kindje met lippen zo rood als bloed, haren zo zwart als ebbenhout en een huid zo blank als sneeuw". Korte tijd later werd haar wens vervuld, en ze kreeg een dochter. Maar niet lang daarna stierf de koningin. De nieuwe koningin hield niet van kinderen, en was ijdel. Ze stond uren voor te spiegel, die ze dan vroeg (het was een sprekende spiegel) "spiegeltje spiegeltje aan de wand... wie is de mooiste van het land?
Enzovoort...

Dit stuk wordt verteld vanuit het standpunt van de zeven dwergen, bij wie Sneeuwwitje terechtkomt, wanneer zij moet vluchten voor haar stiefmoeder, die haar wil doden, omdat zij de mooiste wil blijven, en Sneeuwwitje veel mooier is. De sprekende spiegel heeft hier ontzettend mooie ogen trouwens. Ze kijken je aan vanop een groot diascherm, waar behalve de spiegel ook Sneeuwwitje in te zien zijn, rennend door het bos, of je aankijkend. Of als baby, waarbij je in de zaal echt een zindering voelt: wanneer gaat die baby nu lachen? Je merkt echt dat iedereen spontaan "oooh-t" als dat gebeurt. Mooi!
Door de zaal weerklinken de stemmen van de dwergen, die elk dezelfde nare droom van de boze koningin hebben. "Ik ben bang... Is het nog ver? We zijn te laat..."

Het is schitterend wat hier met het verhaal van Sneeuwwitje gebeurt, ook al omdat je (dat gebeurt ook hier, en zijn de essenties van het sprookje, daar komt men dus niet aan, en dat is goed) tijdens het maken van pakweg de giftige appel, ontzettend gebruik kunt maken van "special effects" maar niets hiervan. Het gif wordt ingespoten, en dat zie je ook, met iets vies groens vloeibaar), maar verder gebeurt er niks, het knalt of sist niks, en dat is goed. Je blijft nergens achter met : hé, nee, dit is niet, ik wil dit niet, het is een "ode aan originaliteit", het is prachtig. En dat zonder speciale effecten, als je wil. Tenzij je het gepraat dat op je afkomt, van de dwergen als special effect wil beschouwen. Heerlijk!