Na het lezen van "Mus" wil ik nog wel best eens een studentje in een derde/vierde middelbaar zijn. Ik zou waarschijnlijk niet zo’n grote mond hebben, denk ik. Hoewel: Mus mag dan al onbeleefd zijn, en een grote mond hebben, tegenover mensen bij wie ze zich enigszins veilig voelt of kan voelen komt haar gevoelige kant naar boven, en laten de volwassenen die het goed voorhebben, die ook naar boven komen.
Ik wist totaal niet wat ik moest verwachten, en ik heb gewoon heel erg genoten van “Mus”. Omdat Mus’ gedrag als “lastig geval”, niet zomaar uit de lucht komt vallen omdat het voor sommigen “cool” is om iemand zo te portretteren, gewoon omdat je een lastig iemand nodig hebt. Mus krijgt body mee, en je krijgt ook zicht op het waarom. Of je het daarmee eens bent, mag je zelf uitmaken. Het boek leest vlot en is goed geschreven. Jammer van de drukfouten. Ik kan het onmogelijk schrijffouten noemen. (verkeerd afgebroken woorden, soms verkeerd spatiegebruik, maar een kniesoor die daarover valt. Volgende keer beter hameren op een nog betere boekverzorging!)
Komt het helemaal goed met Mus? Hoewel het verhaal wel afgerond lijkt, zou ik toch graag iets meer te weten willen komen over hoe het verder gaat met Mus en de haren.
Voor (jonge) mensen die (niet) graag naar school gaan, en graag schoolse verhalen lezen is dit een erg goed boek! (Count me in! 🙂 )
Mus / Kristof Desmet.- Leidschendam : Letterijn, 2018.- 200p.- ISBN: 978 94 818755 6 4