"Het meisje met de vlechtjes" is mooi, ontroerend, realistisch, romantisch en spannend. Iemand die meer leeservaring heeft zal meer van dit boek kunnen genieten. Dit komt omdat het boek nogal traag op gang komt, en ik had meer dan eens het gevoel dat ik een boek voor jongere kinderen zat te lezen, meerbepaald aan het begin. Dat gevoel is gelukkig snel gekeerd.
Het boek heeft meisjes als hoofdpersonen. Meisjes met haar op de tanden. Ze zijn allerminst ongeloofwaardig neergezet, en weten goed waarvoor ze opkomen. Dat ze effectief zelf kunnen blijven nadenken siert dit boek. Niets komt zomaar tot stand, en zorgt er ook voor dat de lezer zelf kan gaan nadenken over goed en kwaad. Wat is goed? En wat kwaad? Zijn die twee in het geval van de 2e wereldoorlog altijd zo verschillend? Heel sterk!
Wat kunnen mensen elkaar toch aandoen?!
Ik kwam moeilijk “in” dit boek te zitten. Dat komt vast omdat ik het begin nogal aan de erg naïeve kant vond. Het verhaal begint thuis, en ik denk het verhaal van twee kleine meisjes te gaan lezen, die eigenlijk toch nooit zullen gaan doen wat ze uiteindelijk wél gaan doen: verzet plegen. Dat kan verder, veel verder gaan dan af en toe pamfletten te gaan aanplakken en brieven bezorgen. De angst om verraden te worden zit ook zeer diep ingebakken. Ik vond dit boek erg geloofwaardig, zonder dat ik één keer schrok bij bepaalde gebeurtenissen, wat ik soms bij een boek wel heb.
In dit geval betekent dat dat ik “Het meisje met de vlechtjes” kan aanraden aan iedereen die nog een keer een boek over de oorlog wil lezen, maar geen spanning om de spanning wil.
Het meisje met de vlechtjes / Wilma Geldof.- Amsterdam: Luitingh-Sijthoff, 2018.- 334p.- ISBN: 978 90 245 8159 7
Geen opmerkingen:
Een reactie posten