Meneer Jules

Wanneer Alice ’s morgens de versgezette koffie van Jules ruikt, staat ze op. Het gaat al jaren zo. Tot Jules die ochtend niet aan tafel zit, maar op de bank. Dood. Alice besluit dat ze hem nog een tijd bij haar in huis wil houden, “anders komt de begrafenisondernemer, en ben ik Jules kwijt, in een kist die je moet kiezen uit zo’n catalogus”. Wat er verder in het boek voorkomt, is het verhaal van een lang leven samen, in goede en kwade dagen, en ook met leugens en verloren kinderen. Hoe moet Alice nu verder zonder Jules? Ook buurjongen David raakt betrokken bij haar verwerkingsproces, en dit op een prachtige, respectvolle manier. Op de achterflap van dit boek staat dat “David een autistische buurjongen is”. Je merkt dit, aan bepaalde gedragingen, maar dit gegeven is er gewoon, en wordt op deze manier nooit sensatie.
Ik heb "De Buitenkant van meneer Jules" uit, en las daarna ook "Reiskoorts", gewoon omdat ik na Jules wilde weten hoe het nu verder moet met Alice, en omdat beide boekjes zusterlijk naast elkaar stonden in het rek bij de boekhandel. Wat een prachtig boek is "De Buitenkant van Meneer Jules". Nooit wordt dit boek, volgens mij, melig of tranentrekkerig, of komt het mij vergezocht over. de rol die "de autistische buurjongen, David" (achterflap) toebedeeld krijgt is er eentje zoals je hem zelden ziet, wanneer mensen met een handicap of aandoening geportretteerd worden. Hij is NOCH voor zijn ma, NOCH voor Alice en voor Jules een zielig persoontje. Maar bij Bea, die zijn ma is, merk je heel sterk dat zij toch anders kijkt dan Alice en Jules. Wat ook maar normaal is. Er wordt wel gezegd dat David autistisch is, maar zonder al te veel drama, hij DOET weleens dingen die niet op een vast uur zijn, of die niet in zijn planning staan, maar die toch op begrip kunnen rekenen van de andere personages. Knap is ook dat hij later die avond zelfs bij Alice in slaap kan vallen. Hij zegt trouwens ook heel mooie dingen, over de buitenkant van meneer Jules bijvoorbeeld (prachtig beeld!) Wat ook wel een ietwat in mijn gezicht vloog, was dat David tegen Alice eigenlijk zegt dat ze toch ook wel weet dat Jules dood is: "Meneer Jules is niet ziek, hij is dood". Dat vond ik een prachtig beeld. Ik heb trouwens het hele boek door gedacht dat David een engelachtig blond kereltje was. Tot blijkt dat hij donker haar heeft. Ik zou hem graag wat scherper gezien hebben. Oh jee, weet je, dit was echt zo'n boek: "wat jammer, nu is ie uit, hé, ik begin gewoon weer opnieuw!".

De buitenkant van Meneer Jules/Diane Broeckhoven.- 3e druk.- Antwerpen: The house of Books, 2006.- 74 p.- ISBN: 90-443-0336-8