Geen bereik / Marian De Smet

David en zijn beste vriend Leo trekken samen voor de laatste keer voor ze hogere studies zullen aanvatten, naar een camping in de Franse Alpen. Waar Leo ervan houdt om lange bergtochten te maken, kijkt David liever naar de meisjes op de camping. En dus trekt Leo er in zijn eentje op uit, hij wil de top halen, zo zegt hij. Maar Leo komt niet meer terug…

Nanou woont met haar moeder helemaal afgezonderd van de buitenwereld, op de berg in een houten huis, zonder elektriciteit, en zonder stromend water. Het minste wat je van hen kunt zeggen, is dat ze wereldvreemd zijn. Nanou kreeg het er van haar moeder haast ingeramd: mensen zijn gevaarlijk. Je gaat ze het best uit de weg. En net dan ontdekt Nanou dat haar geheime plek in het bos is ingenomen door een jongen. Wat moet ze met hem?

Marian De Smet neemt de lezer mee met twee Belgische studenten uit Parijs, die samen op vakantie gaan. Het boek begint wanneer Leo vertelt hoe hij in de spelonk belandde, waarin een groot stuk van het verhaal zich afspeelt. Hoofdstukken zijn de dagen van de week, zodat de lezer mee kan volgen hoe lang David en later ook Leo’s ouders al op nieuws wachten, nieuws dat niet komt. Je voelt de ontreddering, en het hopeloze gevoel dat je toch niets kunt doen, het gevoel van overgeleverd te zijn aan reddingswerkers en persmuskieten, die alleen uit zijn op een mooi verhaal voor hun krant of televisiezender.

“Geen bereik” is nuchterder van toon dan “De woorden van zijn vingers”, waar de lezer vaak meer moeite had om niet emotioneel te worden bij het lezen. Maar de nuchtere toon in “Geen bereik” zorgt ook nu weer voor een grote dosis absolute geloofwaardigheid, en zetten het vreemde meisje dat Nanou is, op een knappe manier in de schijnwerpers.

De Smet laat haar personages geen onmogelijke dingen doen, dingen die niet bij de personages zouden passen. Want er is een reden waarom Nanou en haar moeder geworden zijn wie ze zijn, en De Smet zet dat zeer overtuigend en realistisch neer.

De vriendschap tussen Leo en David blijft tastbaar aanwezig, net als Davids onverzettelijkheid: Leo leeft, en hij zal terugkomen. Maar ook de angst dat het weleens zou kunnen mislopen, is tastbaar aanwezig, en af en toe kan Olive, een dertienjarig meisje dat haar zusje op dezelfde camping verloor, hem heel even de ellende van het wachten doen vergeten.

Het boek is geschreven in wisselend vertelperspectief, in hoofdstukken die behalve de dagen van de week, ook wie aan het woord is, weergeven. Handig trucje als u het mij vraagt, het boek laat zich hierdoor nog moeilijker wegleggen. Want hoe ziet David al wat hem overkomt? Hoe is het met Leo gesteld? En waarom doet Nanou hoe en wat ze doet? En wat is de rol van haar moeder hierin?

“Geen bereik” is een spannend boek dat de lezer niet makkelijk loslaat. De lezer die samen met David wacht op Leo: het is boeiend, maar wat de beide jongens meemaken, en vooral waarom dat gebeurt, is ronduit schrijnend. David die moet wachten op Leo, en niks weet, maar ook Leo wacht. Want Nanou beslist over zijn lot. Niets meer, niets minder, en Leo moet ondergaan.

Geen bereik / Marian De Smet.- Amsterdam : Moon, 2011.- 223p.- ISBN 978 90 488 0890 8