Met hier en daar een beetje gezeur, maar met vooral heel veel moois, gezien, gelezen, of gehoord.
Op boekengebied waren er in 2007 een aantal prentenboeken die er voor mij echt uit sprongen, te weten: “Linus” van Pieter Gaudesaboos, Sabien Clément en Mieke Versyp. Over Linus, die heel vaak alleen is, maar gelukkig een grote fantasie heeft, in de vorm van het jongetje Boris.
Er was “Een raadsel voor Roosje”, vers van André Sollie. Een ronduit prachtig boek als geheel, zowel voorplat, tekst, als tekeningen. En niet te vergeten: een boodschap van troost.
Edward van de Vendel voert met “Een miljoen Vlinders” het olifantje Stach op, die op een nacht allemaal vlinders rond zich ziet vliegen. Zijn ouders weten dat het tijd is, tijd voor Stach om zijn eigen weg te zoeken. Een prachtig boek, heerlijk grote prenten van Carll Cneut, die de sympathie de de lezer voor Stach kan voelen, alleen maar groter maken, maar dat geldt zeker ook voor de tekst. Er zit een cd bij het boek, die het verhaal voorleest, ingelezen door Roel Vanderstukken. Met muziek, én tijd om tijdens het luisteren een ietwat rustig naar de prenten te kunnen kijken. Heerlijk.
Wolf Erlbruch heeft wat mij betreft in 2007 ook weer een hoofdvogel afgeschoten. Deze Duitse illustrator / verteller heeft met “De Eend, de Dood en de Tulp” een juweeltje gemaakt, in beeld, in vorm en in tekst. Als je naar de prenten van de Dood kijkt, zou je er zowaar sympathie voor gaan krijgen: een mannetje weliswaar zonder vel over de knoken, maar wel met een deftig vest aan, met helder kijkende putjes… Met dit boek is er niets om bang voor te zijn, lijkt het, en je kan zonder al te veel drama aanvaarden dat de dood nu eenmaal bij het leven hoort. Mooi, niet vrijblijvend, wel beklijvend.
Harry Potter heeft een laatste(?) boek. Leuk, met allerlei festiviteiten in verschillende boekhandels bij het verschijnen van de Nederlandse uitgave van “De relieken van de dood.”
Ik heb met “De helaasheid der dingen” voor het eerst meegedaan aan een “leesgroep” rond dit boek. Ik moest bekennen dat het gepraat met volwassenen rond ook een boek voor volwassenen iets raars is, maar voor een keer wel een fijne ervaring was. Toch: ik ben liever voor kinderen met kinderboeken bezig dan dat ik als volwassene met andere volwassenen over een boek ga praten.
Al was deze leesgroepervaring er wel een om nog maar eens te ontdekken wat een goed boek “De Helaasheid der dingen” van Dimitri Verhulst wel niet is!
Strips? Ook. Een beetje. Ik moet eerlijk, en graag ook, bekennen dat ik met véél meer aandacht naar de stripafdeling in de Fnac kijk naar wat er allemaal is, sinds ik boekbesprekingen schrijf voor mijn eigen rubriek bij Stripelmagazine. Zelf gekocht overlaatst: deel twee van “De wind in de woestijn” van Michel Plessix, nadat ik het vorige deel daarvan al had gekocht, wat dan weer op zijn beurt volgde op de geweldig bevonden eerste reeks: “De wind in de wilgen”, naar de boeken van Kenneth Grahame, over Rat, Das, en Pad. Heerlijk.
“Vallende ziekte” heeft ook een tweede en laatste deel, maar ik ben nog niet verdergeraakt dan even kijken. Heel moeilijk lettertype om makkelijk te lezen te zijn. Er is Conz, waarvan ik de eerste twee delen van de “De Tweede Kus” gekocht heb, op de boekenbeurs nog wel. Nog: Frank en Bonifay, die drie delen heeft over een zoo, ergens in Normandië: Zoo, een wereld apart, Zoo in de storm, en tenslotte deel drie om de trilogie af te ronden.
Strips zijn nu voor mij ook veel meer boeken die kunnen wedijveren met het leesboek: ook strips kunnen een goed verhaal bieden!
De boekenbeurs, waarvan ik in 2007 bedacht dat ik er al veertien achter mij heb gelaten, zonder daarna, in 1992, er nog één over te slaan. Heerlijk, die sfeer, die boeken, die letters, de geur die er hangt. De mensen die jou zien en omgekeerd. Ach. Fijn allemaal.
Het was een fijn jaar, met veel lettertjes en af en toe een album met meer plaatjes dan lettertjes.
