Op Vertel eens onder het kopje duivendrop is een interessante discussie aan de gang, waarop ik graag verderga, hier, op mijn eigen blog. Ik moet er overigens nog aan wennen, aan "samen bloggen", meningen die niet persé de jouwe zijn, maar die zeker ook waardevol zijn. "Wie bezielde jou?" is de vraag die gesteld wordt: een leerkracht? Iemand anders, ook iemand die liefde voor boeken kan overdragen? Beiden, waarschijnlijk. Voorlezen was bij ons thuis heel gewoon. (Maar lezen in bed is nu een gruwel, dat lukt voor geen meter!). Later op school was ik een echte boekenwurm. Maar waarom ik wel en iemand anders uit mijn klas totaal niet? Die zelfs het tegenovergestelde was: een cijferkindje? Onze meesters in de lagere school, toch de twee waarvan ik het me herinner hebben ervoor gezorgd dat én Roald Dahl met zijn boek "De Griezels" én "Duupje" nooit meer dezelfde personages waren. Ik hoor mijn meester uit de voorlaatste klas nog steeds "Duupje" zijn, in zijn stem en in zijn mimiek. Was dat voor de anderen uit mijn klas ook zo? Ik kan dat niet zeggen. Omdat ik het eenvoudigweg niet meer weet. In het eerste jaar middelbaar las de juf van Crea op donderdag voor uit "Matilda" van Roald Dahl, en het was toevalligerwijs ook in het jaar dat Dahl overleed. "Matilda" kreeg er extra glans door, voor mij althans. Later heb ik dat boek cadeau gekregen.
Verder ging voorlezen in het middelbaar niet. Ook boekbesprekingen gingen tot aan het vierde middelbaar voor ons niet door. Tot er een leerkracht kwam die vond dat we een boekbespreking moesten kunnen maken. Daarvoor had ze niet de "boeken voor volwassenen" veil: nee, ze had voor elke graad een andere jeugdboekenlijst. Die ze dan met ons doornam: "Dit kun jij zeker aan". "Dit schrappen jullie maar, ik zie jullie tot meer in staat." zei ze. Voor zover ik weet was ik in het middelbaar ook een van de weinigen die lol vond ik boeken lezen en boekbesprekingen maken, inclusief een zoektocht door de jeugdafdeling van de Gentse bieb. Ik geloof dat in het middelbaar al alles was terug te brengen op één auteur: Bart Moeyaert. Mijn kamergenootjes op het internaat hebben allemaal mogen meegenieten van mijn voorleessessies uit "Kus me", trouwens. Dat vond iedereen fijn, herinner ik me, en ik vond het fijn dat er mensen me lieten doen wat ik graag deed: boeken lezen, en anderen daarvan laten proeven.
