"een minuut eerlijkheid" van Bjorn Sortland. Ben nog maar helemaal aan het begin van het boek, Frida weet pas dat er misschien iets mis is met haar ogen, en ze minimaliseert haar angst over "dat het misschien erger is of zal worden, en wat als ik mijn zicht helemaal zal verliezen?" tegenover haar moeder. Frida is - voor het eerst sinds lang kwam ik dat nog eens tegen in een boek - een spiegel voor me.
Tussen al het telwerk en de ijzige kou door, raak ik toch nog in een boek ondergedompelt...
