Joop heeft een leuk leven, en vier ouders. Twee vaders en twee moeders, die allemaal evenveel van haar houden. Ze heeft fijne vriendinnen, Mees en Juul, en er is haar beste vriend Dennis. Op school krijgt ze zelfs een hoofdrol in de musical “Grease”. Maar dan wordt Joop ziek, en ze wordt met spoed opgenomen in het ziekenhuis. Alles wordt nu heel onzeker voor Joop: door de ziekte van Lyme, heeft ze een hersenvliesontsteking en een hersenzenuwontsteking die ze moet overwinnen. Hierdoor heeft ze wanneer ze bijkomt, last van afasie, en kan ze zich de simpelste woorden niet meer herinneren. Gelukkig is er Thomas, die op een dag haar kamer wordt binnengereden, na een ongeval in het bos. Thomas is de hunk van de school, en Joop wordt hopeloos verliefd op hem. Maar Thomas heeft een geheim…
Het verhaal begint in het ziekenhuis, en we maken kennis met Joop, wanneer zij net wakker is geworden. Meteen weten we ook dat ze vier ouders heeft, maar dit gegeven is geen issue in dit boek, en het wordt er niet nog problematischer door. Dit boek heeft veel, mede omdat Joop vier ouders heeft, en daar niet uitleggerig over wordt gedaan. Joop vindt dat heel gewoon, ook al verzwijgt ze dit liever nog voor Thomas.
De ziekte van Lyme, een ziekte die je kunt oplopen door de beet van een teek, wordt in dit boek goed uitgelegd, en ook wat dat met iemand kan doen. Joop heeft weldegelijk vragen, over alles waarmee een twaalfjarige weleens worstelt: verliefdheid, geliefd willen zijn. Dat haar ouders ook weleens deel uitmaken van haar twijfels, is heel normaal, en dan is er Oot, haar oma, en rots in de branding. Ze kan ook steeds terecht bij Mees, haar beste vriendin, die roodharig is, bij Juul, die geboren is met een hazenlip, en daaraan ook al verschillende keren werd geopereerd, en tenslotte is er haar beste vriend Dennis, die uit Suriname komt. Iedereen in Joops omgeving heeft dus wel iets, waardoor ons clubje “anders is dan anderen”.
Het is een beetje veel, ALLE problemen die een meisje kan hebben, komen aan bod, van jaloerse beste vriendinnen over verliefdheid, over angsten en twijfels na een zware ziekte. Ze schrijft hierover ook aan Molly (Molly de pollie), haar dagboek. Molly is trouwens naar analogie met Kitty, het dagboek van Anne Frank. Dit dagboek werkt trouwens ook therapeutisch: Joop moet veel lezen, schrijven en computerspelletjes doen, om van haar afasie af te komen.
De volwassenen in dit boek hebben allemaal een zeer ondersteunende rol, het is niet zo dat Joop en haar vriendinnen en vriend alleen door alle ellende moeten, en ze kunnen steeds bij hen terecht.
Het taalgebruik is zuiver, met hier en daar gebruik van jongerentaal en Engelse krachttermen. Mobiele telefoons zijn ten overvloede aanwezig, en moet er worden afgesproken, wordt er ge-sms’t. Joop stuurt soms zelfs berichtjes naar haar oma wanneer die beneden in de keuken is.
Dit is geen boek waarin elementen zitten om “toch maar te scoren bij de doelgroep”, al zitten er wel populaire sterren van nu in. Denken we maar aan Rihanna en KT Tunstall, die beluisterd worden met een i-pod. En er is “Grease” natuurlijk. Waardoor je als lezer bij het lezen van dit boek, voortdurend muziek in je hoofd kunt hebben.
Ondanks alle problemen die in dit boek voor komen, en zeer direct worden beschreven, is dit een erg geloofwaardig en goed geschreven boek.
Droomtuin / Ingrid Kluvers.- Amsterdam : Moon,2010.- 223p.- ISBN 978 90 488 0442 9
Geen opmerkingen:
Een reactie posten