Waar Charlies
beste vriendin Ayse iemand is met een
heel levendige fantasie, en meteen een heel verhaal bij elkaar kan pennen over
ene J.P Anders Andersom, die kan vliegen omdat hij erg lange nagels heeft,
vindt Charlie van zichzelf dat ze totaal geen fantasie heeft. Dus blijft ze dicht bij haar eigen leven voor
deze opdracht: elke dag 1000 woorden schrijven, een hele maand lang, zodat er
voor je verhaal 30. 000 woorden zijn.
Hierdoor lezen we als het ware mee in het dagboek van Charlie.
Elk hoofdstuk
heeft cursief een tip van Sarah, waarmee de leerlingen iets mee kunnen zijn
voor hun verhaal. Schrijf vanuit je buik. Wees
eerlijk. Durf de dingen bij hun naam te
noemen, hoe hard het ook klinkt. Als het
maar oprecht is. Om maar één tip te noemen.
Deze tips maken
dit boek mee tot meer dan zomaar een boek over een meisje, dat in dit geval
schrijft over hoe haar moeder een depressie heeft, en over de liefde tussen
haar en Orhan, de 26jarige neef van haar beste vriendin Ayse. Charlie wordt smoorverliefd op hem. Dat hij bijna tien jaar ouder is, en
ziekelijk jaloers is, ontgaat haar. Ayse
zal haar met beide voeten terug op de grond zetten, al duurt het even vooraleer
Charlie deze dingen bij Orhan ook gaat opmerken, zoals dat gaat wanneer je op
wolkjes loopt van verliefdheid.
Kaat Vrancken
schetst een heel natuurlijke 17 jarige uit een warm nest, waarin haar moeder
het op dit moment heel moeilijk heeft: ze heeft een depressie, ze is eigenlijk
ziek, of psychisch gestoord, of gek. Dat
is hoe Charlie het ziet, en dat maakt het gegeven “depressie” toch licht op de
hand, hoewel Charlie wanneer het boek vordert, echt wel merkt dat haar moeder
heel moe is, en dat depressie misschien toch meer is dan “mijn moeder is gek”. Charlie neemt de lezers mee in haar leven,
waarin we kennis maken met de bejaarde puber die haar vader is, en die graag
een motor wil. Op zijn 57ste!
Haar moeder heeft
een relatie met Boeddha. Hopelijk kan
hij haar helpen om van haar depressie af te komen.
“30 000 woorden
van Charlie” is een boek met veel humor, ook al heeft Charlies moeder een
depressie, en vindt Charlie dat alles behalve fijn, een moeder die steeds maar
zit te staren, en in niks zin lijkt te hebben.
Soms moet ze van haar vader zelfs babysitten op haar moeder! Of met haar wandelen! Ze mag niet alleen zijn, vindt hij, terwijl
hij er zelf een weekend tussenuit gaat.
Misschien is het boek van Kaat Vrancken zelfs een vrouwelijke
tegenhanger van de Sigi-boeken van Jan Simoen.
Met dat verschil dat Simoens personages allemaal karikaturaal worden
neergezet, en Vranckens personages meer mensen van vlees en bloed zijn. Maar de humor deed mij toch vaak aan de
Sigiboeken denken.
30.000 woorden van
Charlie / Kaat Vrancken.- Amsterdam : Querido, 2011.- 135p.- ISBN 978 90 451
1242 8 - 14+
Geen opmerkingen:
Een reactie posten