Na “De woorden van zijn vingers”, een boek over een
plotsdove jongen, en “Geen bereik”, over een jongen die een ongeluk krijgt
ergens in de bergen in Frankrijk, levert Marian De Smet met Rotmoevie tot nu
toe haar beste werk af.
De lezer komt langzaam te weten waarom Eppo zijn tocht naar
Frankrijk moet maken. Eppo’s tocht wordt
uitvoerig beschreven, net als de pijn die hem zo kwelt, en die de lezer intens
laat meevoelen. Verwacht echter niet dat
je alles op een presenteerblaadje krijgt aangereikt. De
Smet weeft de pijn zorgvuldig tussen de regels.
Het boek wordt verteld vanuit het perspectief van Eppo. Doormiddel van flashbacks krijgen we een
uitvoerig beeld van het gezin waarin Eppo woont. Anke en Hendrik zijn zijn ouders, en zij
vinden dat ze behalve voor Eppo, nog voor een pleegkind zouden kunnen
zorgen.
Zo komt Maarten in Eppo’s leven terecht. Maarten is zo’n jongen die bij Anke en
Hendrik “zijn laatste kans” krijgt, alvorens naar een instelling te moeten
gaan. Want Maarten is geen doetje, experimenteert
met drugs en heeft slechte vrienden.
Alleen Eppo ziet echter wie Maarten echt is: een jongen die opzoek is
naar liefde en geborgenheid, met angst voor wat komen zal.
Met weinig woorden
weet Marian De Smet de lezer helemaal in te pakken als ze de relatie die Eppo
en Maarten hebben, schetst, en de lezer wordt hierin helemaal meegenomen. Zozeer dat het bijna letterlijk pijn doet. Tabby zorgt in het boek voor een wat lossere
spanningsboog, al heeft ook zij het een en ander te verbergen, zoals zal
blijken. Waren Nanou en David uit “Geen
bereik” al geen personages die je zomaar opzij kunt zetten : Maarten, Eppo en
Tabby zijn ronduit onvergetelijk.
En ik vergeet “Sunday Morning” van the Velvet Underground
nog te noemen.Rotmoevie / Marian De Smet.- Amsterdam : Moon, 2012.- 190p.- 978 90 488 1346 9 - 16+
Geen opmerkingen:
Een reactie posten