maandag 19 oktober 2015

Zullen we samen schuilen? / Patricia De Landtsheer

1944. in Ouradour wijst niets erop dat dit vredige dorpje over enkele ogenblikken compleet in puin zal worden achtergelaten. Roger Godfrin, bijna 8 jaar, moet van maman in de kelder eieren halen. Even later komt hij angstig weer boven: de Duitsers staan voor de deur! Hij zag hun laarzen door het kelderraam.

Samen met zijn moeder en zijn zusjes slaat Roger op de vlucht, samen met zijn hondje Bobby. Roger kan zichzelf redden door buiten de rij te lopen, terwijl alle anderen worden doodgeschoten. Wat volgt is een verslag van vluchten. De vlucht van Roger beslaat slechts vijf dagen, maar het lijkt een eeuwigheid te duren. Maar De Landtsheer benoemt haar hoofdstukken met datums, waardoor de lezer perfect kan volgen. Rogers tocht is triest en hels: het lijkt erop dat hij zijn hond zal kwijtgeraken, doodgeschoten. Maar een paar dagen later ontdekt Roger zijn hondje in de bossen. Bovendien is Roger er lange tijd van overtuigd dat zijn ouders nog in Ouradour zullen zijn. De lezer voelt als het ware de spookachtige leegte die er echter heerst, er staat niets meer overeind, en ook in het huis van zijn ouders vindt hij niets meer herkenbaar terug.

Het Ouradour zoals het werd achtergelaten op 10 juni  1944, kreeg bij de ingang ervan, een memorialcenter. In het dorp is gebleven als toen, als eerbetoon aan een stuk geschiedenis waarover we zo weinig weten of lezen. Want waarom dit dorp helemaal werd uitgeroeid, weet nog steeds niemand.

Patricia De Landtsheer schreef aan het einde van haar boek dat ze zelf niet weet waarom ze het verhaal van dat éne jongetje moest neerschrijven. De man die dat kleine jongetje geworden is, is overleden in 2001, op 64jarige leeftijd. Na vijf dagen beschreven te hebben, springt het boek naar 1945, en is Roger Godfrin samen met Bobby ergens thuisgekomen, en kan de lezer mee ademhalen. Want De Landtsheer mag dan al het verhaal van een heel gewoon jongetje hebben neergeschreven, dat jongetje heeft wilskracht in overvloed. En al is het gruwelijk wat het jongetje meemaakt: nooit wordt dit boek tranentrekkerig.

Het verhaal wordt verteld vanuit Roger, maar omdat het jongetje acht jaar is, wil dit zeker niet zeggen dat het een boek is voor achtjarigen.

Roger Godfrin is 64 jaar geworden en hij heeft nooit een hond gehad. Zijn dochter vertelt dat ze het prachtig vindt, dat De Landstheer Bobby in het boek heeft weten te schrijven: haar vader was altijd dol op honden.

Zullen we samen schuilen? : Een kleine jongen in Ouradour / Patricia De Landtsheer.- Antwerpen: De Vries Brouwers, 2014.- 117p.- ISBN 978 90 5927 711 3