Dit boek begint al voor de titelpagina, met de vraag of de
lezer de vrouw , de man en de hond ziet. Het kind in de kinderwagen. Het kind
dat slaapt, en de vis die zijn rondjes zwemt in de vissenkom. Na de titelpagina
zorgt Alain Verster dat dit boek losbarst: Zijn dorpsplein is vol kleur, en op
een bankje zit een oude mevrouw. Het
plein in de stad is vol details: ijsjes, speelgoedberen, levensgroot, en zelfs
de hond is een rashond. Van wie is de hond? Van de oude mevrouw, wiens vingers
naar speculoos proeven, als de hond haar vingers likt?
De jongen staat voor de
fontein: de illustraties van Alain Verster zijn net oude foto’s. Dat maakt dit
boek een feestje om naar te kijken. Siska Goeminne schreef er mooie, poëtische
tekst bij. Haar tekst observeert, terwijl de prenten er wat de lezer wil zien aan toevoegt. Over een wat stijfdeftige man, die zo graag zijn tanden poetst, en
misschien wel verliefd is op de vrouw, die hem verwacht.
Waar het eerst lijkt alsof Goeminne losse dingen over de oude vrouw, het kind en de man schrijft, komen de verhalen naderhand toch samen: omdat de jongen de hond meenam, die eigenlijk bij de oude mevrouw hoort, en omdat de vrouw de man verwacht…
Kleine verhalen die samen horen, en door Alain Verster zo
van illustraties voorzien dat je er niet op raakt uitgekeken.
Ik zie jou, zie jij mij? / Siska Goeminne, Alain Verster.-
Wielsbeke: De Eenhoorn, 2015.- p: ill.- ISBN 978 94 629 1058 4 - 10+
Geen opmerkingen:
Een reactie posten