Er lopen mensen rond op zijn heuvel. Daar waar hij vroeger wachtte, op iets wat niet kwam, maar dat deed er niet toe. Er was veel plaats tussen hier en de wolken. En toen vond hij een zaadje, dat hij veel warmte gaf, tegen de tijd die kou werd. Uit dat zaadje groeide Kerel, een boom van een kerel. Vanaf dan moeten Ries en Kerel alles delen, ook de tijd die wachten heet.
Ik las intussen redelijk wat boeken, maar nu zijn er echt boeken die naast het allerfavorietste boek ooit kunnen.
Om te beginnen het boek waarin de toren van Babel een niet onaanzienlijke rol heeft, en waar Grootvader Babel de plak zwaait. Hij wil zijn kleindochter Alice na een vreselijk ongeluk voor verder onheil behoeden.
Ik hoop dat Isabelle ook een plekje weet te veroveren op de heuvel van Ries. Ze houdt van rust, maar ze mist haar mama, die vertrokken is om niet meer terug te komen. Voor de (flauwe) humor zal ze haar vader ook tegenkomen, en misschien vindt Isabelle de vriendin van haar papa toch wel lief.
Tot slot staat er zelfs een wonderlijk huis op de heuvel. Het huis met de Negen kamers, en waar Jonas door toedoen van een vreemd boek wel in – maar niet meer uit kan komen…
Men zegt wel eens dat lezen een momentopname is, en dat je steeds andere dingen ontdekt als je herleest. Wel, ik blijf dat ook hopen. Maar een goed boek, een steengoed boek, dat blijft hopelijk heel lang dat steengoede boek! Waarom de genoemde boeken in de volgorde staan waarin ze staan? Omdat ik ze in deze volgorde gelezen heb. Anders nergens om.
Fijn 2017!