Heer Droogstempel woont - volgens de vertaling, in samenspraak met de oorspronkelijke Duitse auteur - in de buurt van Brussel (Koekelberg), op een flat. (De Duitse versie die "Die Befreiung des Herrn Kartuschke" als titel meekreeg, speelt in Hamburg) Op zijn flat heeft hij een tiental vogels. Sommigen heeft hij in de dierenwinkel gekocht, anderen zijn bij hem komen aanvliegen en niet meer weggegaan. Op een dag merkt hij dat Hansje, een mus, op de bodem van zijn kooi ligt en niet meer wil eten. Daniël, de raaf, maakt geen geluid meer, en Vladimir, een bosuil wil niet meer eten. Verder heeft Heer droogstempel onderandere nog een papegaai, Alessandro en een kanarie die Isolde heet (als ik het goed heb).
Heer Droogstempel neemt om te beginnen Hansje en Daniël mee naar de dierenarts, die hen medicatie voorschrijft. Maar het gaat van kwaad naar erger met alle vogels. Bovenbuurjongen Anton, en zijn moeder, Rosalie Goethuys, willen Heer Droogstempel helpen. Ze besluiten om alle vogels weer vrij te laten, op de plek waar ze horen.
Prachtig boek! In dit boek komen mensen voor, die het beste voorhebben met hun dieren. Ze zorgen voor hen, en vinden het NIET gewoon als dieren ziek worden. Heer Droogstempel beseft heel goed, al duurt het een tijdje, dat zijn vogels niet gelukkig zijn, omdat ze gevangen zijn. Ook al zijn sommige vogels gewoon bij hem binnengevlogen. Sommige vogels, zoals de kanarie, kocht hij dan weer in de dierenwinkel. Heer Droogstempel denkt dat de kanarie nooit anders is gewend dan een kooi, en dat hij zal doodgaan wanneer hij hem zal vrijlaten op een plek waar kanaries zich in het wild zullen thuisvoelen. Dat getuigd van warmte en zin voor realiteit, en dat mag, ook in een kinderboek over dieren, af en toe aan bod komen! Uiteindelijk komen alle vogels terecht op de plek waar ze zich het best zullen thuisvoelen. Of in de wouden, of in een bos dichtbij huis, waarvoor Heer Droogstempel dan speciaal de trein of tram neemt met zijn vogels op schoot in hun kooi.
Wanneer alle vogels wegzijn, wordt Heer Droogstempel erg eenzaam. Je zou als ervaren lezer - een volwassen lezer? - kunnen zeggen dat hij depressief wordt. Heer Droogstempel werkt al tijden bij het kadaster, waar hij in dossiers schrijft. Wanneer hij zijn vogels heeft vrijgelaten, merkt hij bij zichzelf dat hij zelf ook gevangen zit in hetgeen hij doet. Ook daar besluit hij iets aan te doen, en hij beslist om te gaan varen.
Prachtige karakterschetsen zonder zielig te zijn of te worden, bevolken dit boek. Het is geen kinderachtig of te vrolijk boek, maar het ligt ook zeker niet zwaar op de maag. Heer Droogstempel woont alleen met zijn vogels, maar schiet erg goed op met Rosalie Goethuys en haar zoon Anton (waarvan we niet te weten komen hoe oud hij precies is. Hij is wel nog schoolplichtig, en volgens de tekeningen van Anton, gaat het om een kind.). De tekeningen zijn erg expressief, en een feestje om naar te kijken.
(vanaf 9 jaar)
De vogels van Heer Droogstempel / Marlies Bardeli ; vertaald door Ina Vandewijer ; illustraties van Ingrid Godon. Hasselt : Afijn, 2002.- 90p.: ill.- ISBN: 90 5933 009 9
