Een lijstje!

Lijstjestijd !

Een wel heel inspiratieloze titel, maar met de hoop dat iedereen die dit leest, wél inspiratie IN dat lijstje kan terugvinden. Wat staat er in dat lijstje? Het lijstje van een boekenmens in hart en nieren (en in buik, hoofd, oren en wereld vol verhalen?)
Ziehier, in willekeurige volgorde:

Opa laat zijn tenen zien / Edward van de Vendel en Floor de Goede

Gedichten in stripvorm. De gedichten komen van Edward van de Vendel, waarna Floor ze in stripvorm goot. Het resultaat is een goudklompje. Denk maar aan opa die zijn tenen effectief laat zien, na zijn verhaal over die wel erg koude winter. Zijn kleindochter zit vol aanbidding naar hem te kijken: ze is goud waard. En wanneer je nog eens een jongetje onder een boom ziet zitten: laat hem daar rustig zitten: hij zou erg boos kunnen worden als je vraagt wat ie daar zit te doen.

Goed bezig, Sigi! / Jan Simoen en Patrick Storms

Het derde boek over Sigi(swald Vandebeeck), de nu 13-jarige gozer. Hij beklaagt zich: over zijn debiele broertje Wieland, en over zijn ouders die geen rekening hielden met zijn geboortedatum: middenin de examens! Zijn verjaardagsfeestjes duren gemiddeld tien minuten: een glas cola, een stuk taart, kaarsjes uitblazen, en dan: hup, naar boven! Morgen examen!


Floor de Goede

Die mij op www.doyouknowflo.nl voorbereidde op zijn dichtbundel samen met Edward, en die mij in 2008 menig aangenaam moment heeft bezorgd met zijn bundelingen over alledaagse dingen in zijn leven, samen met zijn vriend Bas in Amsterdam wonend. Zalig herkenbare situaties, en vaak onweerstaanbaar grappig.





Jaspers vlinders / Johan Vandevelde

In de categorie: meteen maar “van de sokken geblazen”. Heerlijk – langzaam opbouwend naar wat komen gaat – boek. Drie delen, die bij deze ook echt drie delen vormen, waarbij de lezer duidelijk wordt gemaakt dat de twee jongens in dit boek samen groeien: naar elkaar toe. Wat is dat trouwens met achterflappen, die melden dat “er tussen twee jongens een heel bijzondere vriendschap” groeit? Terwijl ze heel gewoon smoorverliefd op elkaar zijn? Gepest is niet van de lucht, en dit zou een heel donker boek kunnen zijn. Maar: Roderik en Jasper zijn er altijd voor elkaar. Natuurlijk zijn er twijfels over hoe en wat, maar het hele mooie is dat het wederzijdse liefde is, zonder moraliserend gedoe over wat wel en wat niet. Heerlijk! Minpuntje (van een muggenzifterijerig niveau...): waarom heeft de jongen op de cover kort haar? Zowel Jasper als Roderik hebben lang haar, naar wat ik in het boek las...

Alles gaat voorbij, maar niets gaat over / Daniël Billiet

Het laatste boek gekocht in 2008: gedichten rond zelfdoding. Heel troostrijk boek, dat helaas niets (kan) verhul(t)len. Herkenbaar en mooi. Maar het beukt.

De gelukvinder / Edward van de Vendel

Ga mee met Hamayun, op de vlucht uit Afghanistan, op de vlucht voor de Taliban. Na het lezen van dit boek gaan je ogen open, en kijk je anders naar berichten over vluchtelingen, overal ter wereld. Tussen zwart en wit zit grijs. Lees dit boek, en je gaat nadenken. Knap boek!

De boekendief / Marcus Zusak

Liesel wordt door haar moeder bij de Duitse familie Hubermann achtergelaten, ten tijde van WOII.

En eindelijk, eindelijk in mijn cd-collectie: All the best van John Prine (Eeuwig en drie dagen dank aan Lieven Tavernier voor de inspiratie, al jaren!).
John Prine is wat men noemt een oude man. (is 62 oud?). En eindelijk is een cd waarop “All the best” (I guess I wish you all the best) blinkt, van mij. Ik kende de man hoegenaamd niet, maar ik ken Lieven Tavernier wel. Laten we zeggen: al een tijdje. Ook hij weet in te beuken op mijn gemoed, met liedjes als spiegels. Of liedjes waarbij de trein in mijn binnenste helaas af en toe tot stilstand komt, in plaats van voorbij te razen. (“En je hart zei aan je ziel, en je ziel zei aan je bloed: met jou komt het nooit meer goed” (uit: “In Knokke”)). Maar er is gelukkig ook “Engel” een klein, parelachtig lied, over een grote liefde in je leven, zo je wil, maar evengoed over eindelijk je weg vinden.Lieven Tavernier roemt John Prine, en nu weet ik ook waarom. John Prine is wat Lieven Tavernier in het Nederlands is, geloof ik: warm, poëtisch en gemeend.

Ook nog: eten en boeken gaan af en toe toch samen!