Honden, verhuizen en een medaille die twee kanten heeft, altijd.

Bloem gaat met haar moeder verhuizen naar een huis aan zee. Daar ontmoet ze Kerel, een wat nukkige jongen van haar leeftijd. Maar hij is ontzettend goed met honden. Langzaam komt boven waarom Kerel beter is met honden dan met mensen...Wat een pracht van een boek is dit. Alles zit er goed in. Romantiek, liefde, maar echter nooit zonder keerzijde. Alles in het leven heeft een donkere kant, en niet alleen in dit verhaal. Je komt te weten waarom Vicky haar dochter Bloem alleen opvoedt, maar de reden wordt nooit sentimenteel (weergegeven). Het is allemaal zo normaal vertelt, dat je dit automatisch een goed boek vindt. Zalig.
Mijn hondenjongen/Do Van Ranst.- Averbode : Altiora, 2003.- 135p.- ISBN: 90 317 1842 4