Vrijdagavond, 20 voor tien 's avonds, dat is tijd voor "Vuurzee", de Nederlandse thrillerreeks, die ook al op de Nederlandse Vara te zien was. Ik vind deze reeks echt een heel goed verhaal bevatten, en de acteurs in deze reeks leggen in hun personage heel veel liefde en geloofwaardigheid aan de dag. Maar daarover gaat dit blog niet. In de aflevering van vrijdag, leest Marcel voor zijn dochter Merel, die eerder dood gevonden werd aan de pier, een gedicht van Herman Gorter voor. "Zie je, ik hou van je". Los van de elementen dat deze aflevering heel pakkend was, zonder plakkerig of zielig te worden, toont ze hoe je kunt omgaan met het verlies van je dochter. ("Welke bloemen koop je wanneer je je dochter begraaft?") Nee, het gaat erom dat "Zie je, ik hou van je" van Herman Gorter een bestaand gedicht is, en ik ben alweer verschrikkelijk blij dat ik de poëziebundel van Herman Gorter, uit "De Morgen" in huis heb, en dat gedicht dus wel even snel snel kan zoeken - (De reeks draait om "de mooiste gedichten van...", dus moet "Zie je, ik hou van je", toch ook in zijn bundel te vinden zijn) - en dus niet moet denken: "Dit moet ik even opzoeken in de bib. Om zo'n dingen snel te weten, is het alweer veel fijner om snel even in je kast te kunnen duiken.
Ook in "Het lied van de raaf" van Per Nilsson zit een Noorse dichter, "Nils Ferlinn", en ook deze dichter bestaat. Dat is goed: het toont aan dat je niet zomaar eender wat neerschrijft of in een thrillerreeks stopt.
