Een organisatie van kinderboekhandel Woeste Willem uit Aalst - in zaal Bouchout te Affligem.
Het is ongeveer mei, geloof ik, wanneer ik een mailtje in mijn inbox vind: “Woeste Willem organiseert een “Jeugdliterair Diner” (en vraagt meteen op de man af of je als volwassene gebeten bent door jeugdliteratuur; zij vinden dat nog mooi ook. Ik ook. Ja!). Toen dacht ik: “Affligem, “begot”. Dat weet ik amper liggen.” Toch maalden mijn hersentjes in het rond. Joke van Kinderboekhandel Woeste Willem in Aalst blogt samen met mij, en nog zeven anderen aan “Vertel Eens”. Ik ben ZOT van kinder- en jeugdliteratuur, en ik loop aldoor
Het is ongeveer mei, geloof ik, wanneer ik een mailtje in mijn inbox vind: “Woeste Willem organiseert een “Jeugdliterair Diner” (en vraagt meteen op de man af of je als volwassene gebeten bent door jeugdliteratuur; zij vinden dat nog mooi ook. Ik ook. Ja!). Toen dacht ik: “Affligem, “begot”. Dat weet ik amper liggen.” Toch maalden mijn hersentjes in het rond. Joke van Kinderboekhandel Woeste Willem in Aalst blogt samen met mij, en nog zeven anderen aan “Vertel Eens”. Ik ben ZOT van kinder- en jeugdliteratuur, en ik loop aldoor
te roepen dat er te weinig aandacht is voor dat genre (want volgens Edward van de Vendel is jeugdliteratuur zowat een genre op zich). En toen wist ik het: DOEN! Al gaan eten en boeken voor mij niet echt samen, vooral niet als ik een echt goed boek lees. Arme maag en andere ingewanden. Ik geloof dat ze van tijd zichzelf moeten opeten…), nee nee nee, wanneer ik een goed boek lees, en ik dat na een paar uur dan toch een keer wegleg denk ik: “hmm, honger!”
En ik besliste dat ik zou gaan “jeugdliterair dineren”, in oktober. Ik zou mijn kaart in de winkel zelf komen betalen. En dus maak ik er in juni (mensen vonden me goed gek, ze doen maar) een dagje van. Het grappige was dat ik Joke van Woeste Willem verder alleen maar via mail en onze Vertel Eens blog kende. Toch bracht ik de rest van de middag door in haar winkel. En ik bedacht: ja hoor, boeken bezorgen je vrienden. (En ik heb ook nog een ander klein verhaaltje over Facebook, maar dan in ’t echt, maar dat komt misschien nog wel een keer). En toch twijfelde ik een heel klein beetje: wat als ik nu eens HELEMAAL niet in dat – ahum – concept pas? Wat als ik vind dat ik er voor stom bij zal zitten?
Maar toch! Ik heb het niet voor van die grote feesten a la trouwerijen of doopfeestjes, of veel mensen die gek doen op een kluitje. Maar! Niets van dit alles tijdens het Groot Jeugdliterair Diner. (En ja, hier mogen hoofdletters bij). Ik had al opgezocht dat ik van geen kanten in Affligem kon raken met het openbaar vervoer (en dus geen literair diner voor mij?), maar Woeste Willem zou Woeste Willem niet zijn, als ze geen car-poollijst zouden aanleggen. Dus ook dat kwam (netjes net op tijd, mooi hé, soms, het leven?) in orde, en ik had er nog een fijne autorit bovenop, heen en terug nog wel! De boekbabbels, doorheen de avond, drie gangen, het betekende drie tafels, met telkens voldoende een pauze, en toch wel vaak een beetje onwennig: met wie zal ik mijn tafel delen? Ook nu merk ik het: hier hoor ik echt wel mee tussen. Ik zie mensen die merken dat ze mij kennen, en dan moet ik ook zeggen: “jij bent die van die en daar, toch?” Ach, praten over boeken, met mensen die net als jij ECHT geïnteresseerd zijn in jeugdliteratuur, al dan niet als in een uit de hand gelopen hobby die een passie werd, héérlijk.
Het werd die vierde oktober een héérlijke avond, die eigenlijk nog steeds een beetje nazindert, in die zin dat ik over twee weken naar Aalst rij, om op mezelf fijn boekenbeurs te gaan houden in Woeste Willem. (Dat zou u ook eens moeten doen: loop de Standaardboekhandel voor één keertje voorbij, en merk op dat er ook nog andere boekhandels met een hart zijn. Met een hart voor de boeken die ze verkopen. Hup! Weg weg! Naar de onafhankelijke boekhandel! Vort!:-))
Het boekje dat bij het Diner hoorde: het is een blijvende herinnering, waarbij de auteurs die werden gevraagd, werd gevraagd naar “wat jeugdliteratuur voor hen betekent.”Het diner werd voorafgegaan door een receptie, en zelfs die was fijn. Ach, misschien gaan eten en boeken af en toe toch samen.
En ik besliste dat ik zou gaan “jeugdliterair dineren”, in oktober. Ik zou mijn kaart in de winkel zelf komen betalen. En dus maak ik er in juni (mensen vonden me goed gek, ze doen maar) een dagje van. Het grappige was dat ik Joke van Woeste Willem verder alleen maar via mail en onze Vertel Eens blog kende. Toch bracht ik de rest van de middag door in haar winkel. En ik bedacht: ja hoor, boeken bezorgen je vrienden. (En ik heb ook nog een ander klein verhaaltje over Facebook, maar dan in ’t echt, maar dat komt misschien nog wel een keer). En toch twijfelde ik een heel klein beetje: wat als ik nu eens HELEMAAL niet in dat – ahum – concept pas? Wat als ik vind dat ik er voor stom bij zal zitten?
Maar toch! Ik heb het niet voor van die grote feesten a la trouwerijen of doopfeestjes, of veel mensen die gek doen op een kluitje. Maar! Niets van dit alles tijdens het Groot Jeugdliterair Diner. (En ja, hier mogen hoofdletters bij). Ik had al opgezocht dat ik van geen kanten in Affligem kon raken met het openbaar vervoer (en dus geen literair diner voor mij?), maar Woeste Willem zou Woeste Willem niet zijn, als ze geen car-poollijst zouden aanleggen. Dus ook dat kwam (netjes net op tijd, mooi hé, soms, het leven?) in orde, en ik had er nog een fijne autorit bovenop, heen en terug nog wel! De boekbabbels, doorheen de avond, drie gangen, het betekende drie tafels, met telkens voldoende een pauze, en toch wel vaak een beetje onwennig: met wie zal ik mijn tafel delen? Ook nu merk ik het: hier hoor ik echt wel mee tussen. Ik zie mensen die merken dat ze mij kennen, en dan moet ik ook zeggen: “jij bent die van die en daar, toch?” Ach, praten over boeken, met mensen die net als jij ECHT geïnteresseerd zijn in jeugdliteratuur, al dan niet als in een uit de hand gelopen hobby die een passie werd, héérlijk.
Het werd die vierde oktober een héérlijke avond, die eigenlijk nog steeds een beetje nazindert, in die zin dat ik over twee weken naar Aalst rij, om op mezelf fijn boekenbeurs te gaan houden in Woeste Willem. (Dat zou u ook eens moeten doen: loop de Standaardboekhandel voor één keertje voorbij, en merk op dat er ook nog andere boekhandels met een hart zijn. Met een hart voor de boeken die ze verkopen. Hup! Weg weg! Naar de onafhankelijke boekhandel! Vort!:-))
Het boekje dat bij het Diner hoorde: het is een blijvende herinnering, waarbij de auteurs die werden gevraagd, werd gevraagd naar “wat jeugdliteratuur voor hen betekent.”Het diner werd voorafgegaan door een receptie, en zelfs die was fijn. Ach, misschien gaan eten en boeken af en toe toch samen.