Op de hoek van de straat staat een vrouw. (…) Dit is haar verhaal. Zo begint dit boekje. Je krijgt het verhaal van Marie, die in een Zwitsers bergdorpje woont, naar wat ik op de illustraties zie althans. Het dorp is haar wereld, de wereld is haar dorp. Na haar uren die ze in haar winkeltje slijt, leest ze boeken over verre landen, waar ze nooit komt, nooit is geweest. Maar op een dag verandert haar hele leven: er meert een reus van een man aan. Paolo, hij is wel drie meter lang. En hij heeft een rood paard bij zich. Maar Paolo zit niet op het paard: het paard zit op hem. Zo reizen zij. Ook Paolo’s boot is vastgebonden op de rug van een walvis. Marie kan Paolo kippenborsten, een koeientong, twee varkensogen en hanenpoten aanbieden. (Een volwassen lezer zal hier de dubbele bodem zien). Paolo is meteen gek op haar. Ze vraagt of ze met hem in zee mag (dubbel). Zo beginnen zij hun reis. Ze laten windjes in zee, om de walvis te plezieren. Ze belanden in Afrika, het land van sneeuw en ijs. Ze belanden bij een sjeik, nadat hun walvis ervan doorging. En ze kopen een kindje. Minni. Maar Minni is ziek, en wordt op een ochtend niet meer wakker. Paolo en Marie zijn ontroostbaar. Paolo loopt op een dag de zee in, en Marie blijft achter.Hier merk je dat de auteur evengoed had kunnen zeggen dat Paolo zelfmoord gepleegd heeft. Maar toch heb ik niet het gevoel dat er iets “verbloemd” moest worden. Het mooie is ook dat Marie een kaartje van hem krijgt, waarin hij zegt, dat wanneer zij er klaar voor is, hij haar komt halen. En Marie sterft, op de hoek van de straat. Op haar begrafenis komt iedereen die zij kende, ook Paolo, opdagen.
Of Maries verhaal waar is, moet de lezer zelf uitmaken. Dit boekje is kort, en je zou kunnen zeggen dat het weinig om het lijf heeft, maar met dat gevoel bleef ik absoluut niet achter. Wat is waarheid? Wat is leugen? Moet alles wat verteld wordt, waarheid zijn? Ik geloof dat dat de bedoeling van de auteur was: om zodanig fantasie te scheppen, dat de lezer zelf zijn waarheid moet vinden. De CD biedt geen meerwaarde aan het boek, althans niet wanneer je dit verhaal met de cd zou willen “meelezen.” Het boek vertelt het verhaal van Marie vanuit een derde persoon, terwijl op de CD gebruiktgemaakt werd van personages die hun verhaal vertellen, waardoor het een “ik” verhaal wordt. Het is een luistersprookje geworden, op muziek van Peer Gynth, die wonderwel bij het verhaal past.
Er staan geen foute zinsconstructies of ongeoorloofde drukfouten in dit boek, maar de tekeningen ogen ouderwets, en klein. Op de pagina waarop gezwommen wordt, zie je bvb niet dat Paolo een man van drie meter is, terwijl je dat wél kunt opmaken wanneer hij opduikt in het dorp.
Dit verhaal heeft een klein beetje van “Geen spijt” van Paul Verrept: de straatmus die Edith Piaf was, wordt hier ook deels ten tonele gevoerd in de gedaante van een gekke Marie, van wie iedereen effectief denkt dat ze gek is.
Het ongelooflijke verhaal van Marie / Joris Van den Brande ; Tom Hautekiet.- Tielt : Lannoo, 2007.- ISBN 978 90 209 7257 3
Geen opmerkingen:
Een reactie posten