Willem is een negenjarige jongen, die samenleeft met zijn drie broertjes en zijn ouders. Hij vindt het jammer dat zijn ouders niet veel tijd hebben om naar hem te luisteren. Daarom vraagt hij zijn opa naar verhalen. Gelukkig is opa wel altijd in om fijne verhalen te vertellen. Alleen … Zijn verhalen zijn altijd tien keer erger dan wat Willem hem vertelt. Willem wil zijn opa graag overtroeven. Gelukkig komt zijn vader met een verhaal, van toen Willem heel erg klein was. Toen wilde hij “De stoerste jongen van de wereld" worden…Geestig, grappig, zonder taalfouten. Goed uitgewerkt. De kinderen in dit huis zijn echte kinderen, met kinderlijke wensen die omdat mama en papa het maar niets vinden, niet kunnen vervuld worden, zoals een snookertafel in de garage. Of nog: Martin wil een brommer, maar dat mag niet: “waarom niet? Ik ben bijna tien en dat is bijna zestien… Papa komt er soms speciaal voor kijken wanneer Martin weer staat te mopperen, "hij vindt zijn zoontje Martin vaak grappiger dan een komiek op tv"… (p.11) Het leuke is dat ouders in dit boek ECHTE ouders zijn: ze zijn dol op hun kinderen, maar verbieden hen ook dingen, als een kaal hoofd, of snoepen voor het eten. (p14) Ook de titel is geen “heldenverhaal” zoals je zou kunnen verwachten, maar een (toch wel hachelijk, voor een kind van 2) voorval dat is gebeurd toen Willem klein was. Dat krijg je als lezer voorgeschoteld. Toch staan er hier en daar elementen in het boek, die mij mijn wenkbrauwen doen fronsen. P.34: (Willem is begonnen met opa verhalen te vertellen, en hij is aanbelandt bij een verhaal over naar de grote WC gaan op school, en merken dat het toiletpapier op is.) Opa vertelt: Toen ik klein was, hadden we geen geld voor wc-papier. Mijn moeder gebruikte dus alles wat voorhanden was. (…) Onderandere chipszakjes passeerden de revue. Chipszakjes? In opa’s tijd? Willems opa is 70 (p.39), en afgeteld dat dit boek in 2007 is verschenen, is hij dan geboren in 1937. Ik geloof nooit dat er in die tijd al chips werd verkocht… Bedenking. Willem wil aan papa een verhaal vragen (p42) om opa te overtroeven. En papa verteld. Je krijgt het verhaal van kleine Willem, die twee is (p.44: 6 jaar geleden was Willem 2, terwijl het op p.46 weer een verhaal is van zeven jaar geleden. (Het verhaal van de grote gombeer…) Om uit te maken wie van tante de grote gombeer kreeg, zei ze een rijmpje op: “Wie is de stoerste jongen van de wereld?” Martin won steeds, en dat maakte kleine Willem (fel kereltje, blijkbaar!) stikjaloers. Martin wil echter niet dat zijn broertje ooit de grote gombeer zal te pakken krijgen. Dus hij verzint een list om hem buiten te werken. Willem is dol op strepen, en Martin dumpt hem daar, en Willem loopt, loopt, loopt. Tot bij de grote weg… Ik kan overigens moeilijk geloven (p.67) dat Martin vier is. Zouden vierjarigen tot zoiets in staat zijn? Het is echt redelijk eng, het geloop van Willem over die witte streep. Martins moeder komt erachter wat Martin heeft uitgespookt, en ze is echt heel boos. Op p.79 wil Martin doen alsof hij heel ontspannen is. Dus hij doet wat papa altijd doet. Hij legt zijn voeten op tafel en leest de krant. (Martin is nog steeds slechts vier of vijf jaar) Ik vind dit eigenlijk nogal overdreven. Kinderen en dan vooral jongens zijn geen doetjes, en ze duvelen weleens, maar “doen alsof er niets aan de hand is, dmv een krant?" Gelukkig is de volwassene in dit boek echt een volwassene en heeft ze het snel door dat er iets grondig mis is. Martin moet voor straf de luiers (ze gebruiken in dit gezin nog doeken die met kookwas worden uitgewassen, in het bad) omroeren. De broertjes vinden dit heerlijk, en ze doen er alles aan om hun luiers zo vies mogelijk te maken: erwtjes en worteltjes eten, … Ook dit lijkt me eerder vreemd: welke driejarige heeft nou door welke straf zijn broer moet uitvoeren, en hoe zij daar een smerig rolletje in kunnen spelen (p.96) Maar opa is wel onder de indruk van Willems verhaal… En dat telde natuurlijk! Anderzijds wordt dit boek nooit belachelijk of te triest. Het is een echt jongensboek, denkelijk, maar wel erg grappig, zonder ooit onnozel te worden.
De stoerste jongen van de wereld / Eoin Colfer ; vert. Annelies Jorna ; Ill.: Tony Ross.- Amsterdam : Pimento, 2007. - De stoerste jongen van de wereld / Eoin Colfer ; vert. Annelies Jorna ; Ill.: Tony Ross.- Amsterdam : Pimento, 2007.- oorspr.engelse titel: The Legend of the worst boy in the world-978 90 499 2232 0
Geen opmerkingen:
Een reactie posten