Je bent een slecht mens, meneer Gum! / Andy Stanton ; David Tazzyman (8+)
Een slordig uitziende voorplat, met kriebelige letters die de titel vermelden, en een gekrabbelde illustratie, die samen de slechtheid van ene Meneer Gum goed uitbeelden. Ik begon met enige tegenzin aan dit boek, regels met veel witruimte ertussen, maar die wel goed leesbaar zijn omwille van grote schreefletters. Mede hierdoor leest dit boek erg vlot, en algauw zat ik vaak te schudden van het lachen. Om meneer Gum, een heel erg vies heerschap, en bovendien nog redelijk kwaadaardig ook. Meneer Gum’s huis is één grote vuilnisbelt, maar zijn tuin, oh zijn tuin, dat is een plaatje. Wanneer Meneer Gum zijn tuin namelijk niet onderhoudt, komt de fee, die in Meneer Gums badkuip woont, tevoorschijn, om met een koekenpan op zijn hoofd te timmeren. Het boek zit vol piepkleine elementjes, waar je in eerste instantie vaak gewoon overheen leest. Over blaffende kippen en kale hoofden met grote bossen haar op, bijvoorbeeld.
Sofie en de pinguïns / Edward van de Vendel, Floor De Goede, Ype + Willem (9+)
Een erg vol boek, over een meisje dat stapelverliefd wordt op pinguïns, en er zelfs alles voor wil doen opdat ze hun kunstjes in het circus, nooit meer zullen moeten opvoeren. Met weetjes over pïnguïnsoorten, een fotostrip over een pinguïn uit plastic dat met zijn kindje (een ei) op reis wil. Maar waarnaartoe? Dat is de vraag. De tekeningen zijn ook nu weer, net als in “Draken met stekkers” en “Opa laat zijn tenen zien” verzorgd door Floor de Goede. Zijn stijl is erg herkenbaar, en van de Vendel heeft wat mij betreft groot gelijk wanneer hij stelt dat De Goede iemand is die àlles kan tekenen. Sofie is aandoenlijk, ook als ze verschrikkelijk hard “NEEEEE!” schreeuwt in het circus. Het ei en de plastic pinguïn werden in fotostrips gegoten door Ype + Willem, een duo dat op het internet ook een fijne plek heeft, vol fotostrips in dagboekvorm. De fotostrips in “Sofie en de pinguïns” beslaan telkens een pagina, en eindigen met een grappige pointe.
De Hongerspelen / Suzanne Collins (15+)
Een boek dat ik deze zomer las, uit de bibliotheek. En prompt vond ik het jammer dat het mijn eigen exemplaar niet was, en toen loste ik dat op. “De Hongerspelen”, ik las er een hele tijd terug al over dat het “een boek was dat je leven compleet overneemt”. “Het zal wel”, dacht ik. “Weer zo’n boek dat iedereen maar meteen goed gaat vinden”. Dacht ik. En ik dacht verkeerd. Want ook ik ben helemaal verkocht. Na “De Hongerspelen” volgden nog “Vlammen” en sinds november 2010 is de trilogie over Panem en het Capitool helaas compleet, en dus afgelopen met “Spotgaai”. Het Capitool waakt over de bewoners van Panem. Waakt als een woeste hond. Elk jaar organiseren zij “De Hongerspelen” opdat de bewoners nooit zullen vergeten wat hen is aangedaan. Elk jaar moeten twee mensen vanaf twaalf jaar, uit elk district, meedoen aan deze bloedstollende spelen, en vaak gaan ze een gewisse dood tegemoet, want er kan maar één winnaar uit de Spelen komen. Bloedstollend spannend, goedgeschreven leesvoer.
De hemel van Heivisj / Benny Lindelauf (14+)
Het vervolg op “Negen open armen”. Hoe blij was ik met “De hemel van Heivisj”. Hoe blij was ik dat ik verder kon lezen hoe het de zusjes Jes, Muulke en Fing en hun broers, en de pap en oma Mei, verder verging, nadat ze in “Negen open armen”, een huis aan het eind van de wereld, waren terechtgekomen. Fing zal in “De hemel van Heivisj” van school af gaan, en hulp in huis worden bij de familie van ene Liesl. Iets dat Fing in eerste instantie helemaal niet wil.
Het Paradijs / Bart Moeyaert (15+)
Na “De Schepping”, een boek dat Moeyaert samen maakte met Wolf Erlbruch, uit 2003, is er nu “Het Paradijs”. Wie dacht dat de tekenstijl van Wolf Erlbrüch voor “Het Paradijs” hetzelfde zou zijn, dat wil zeggen, een beetje speels met een vleugje passende humor zoals we die zagen in “De Schepping” komt bedrogen uit. De prenten in “Het paradijs” zijn eenzijdig bruin, en bevatten helemaal geen humor.
Een ergernis bij het verschijnen van “Het paradijs”, en die evengoed zou passen bij “de ergernissen van 2010” is dat mensen “Het Paradijs” niet snel genoeg in een hokje konden stoppen. Het hokje van “het prentenboek, en prentenboeken zijn automatisch voor kinderen”. Want dat lukt niet met “Het Paradijs”. “Voor WIE is dit boek bedoeld?”, het was ook een vraag, en daar deden mijn oren pijn van. En mijn hart. Want laat het u niet tegenhouden: “Het Paradijs” is een boek voor iedereen die het boek ontdekt, en het mooi vindt. Andere mensen die het niet mooi vinden, ik zal van hen geen brandhout maken, die mogen dat van mij best. Genoeg ander leesvoer.
Een slordig uitziende voorplat, met kriebelige letters die de titel vermelden, en een gekrabbelde illustratie, die samen de slechtheid van ene Meneer Gum goed uitbeelden. Ik begon met enige tegenzin aan dit boek, regels met veel witruimte ertussen, maar die wel goed leesbaar zijn omwille van grote schreefletters. Mede hierdoor leest dit boek erg vlot, en algauw zat ik vaak te schudden van het lachen. Om meneer Gum, een heel erg vies heerschap, en bovendien nog redelijk kwaadaardig ook. Meneer Gum’s huis is één grote vuilnisbelt, maar zijn tuin, oh zijn tuin, dat is een plaatje. Wanneer Meneer Gum zijn tuin namelijk niet onderhoudt, komt de fee, die in Meneer Gums badkuip woont, tevoorschijn, om met een koekenpan op zijn hoofd te timmeren. Het boek zit vol piepkleine elementjes, waar je in eerste instantie vaak gewoon overheen leest. Over blaffende kippen en kale hoofden met grote bossen haar op, bijvoorbeeld.
Sofie en de pinguïns / Edward van de Vendel, Floor De Goede, Ype + Willem (9+)
Een erg vol boek, over een meisje dat stapelverliefd wordt op pinguïns, en er zelfs alles voor wil doen opdat ze hun kunstjes in het circus, nooit meer zullen moeten opvoeren. Met weetjes over pïnguïnsoorten, een fotostrip over een pinguïn uit plastic dat met zijn kindje (een ei) op reis wil. Maar waarnaartoe? Dat is de vraag. De tekeningen zijn ook nu weer, net als in “Draken met stekkers” en “Opa laat zijn tenen zien” verzorgd door Floor de Goede. Zijn stijl is erg herkenbaar, en van de Vendel heeft wat mij betreft groot gelijk wanneer hij stelt dat De Goede iemand is die àlles kan tekenen. Sofie is aandoenlijk, ook als ze verschrikkelijk hard “NEEEEE!” schreeuwt in het circus. Het ei en de plastic pinguïn werden in fotostrips gegoten door Ype + Willem, een duo dat op het internet ook een fijne plek heeft, vol fotostrips in dagboekvorm. De fotostrips in “Sofie en de pinguïns” beslaan telkens een pagina, en eindigen met een grappige pointe.
De Hongerspelen / Suzanne Collins (15+)
Een boek dat ik deze zomer las, uit de bibliotheek. En prompt vond ik het jammer dat het mijn eigen exemplaar niet was, en toen loste ik dat op. “De Hongerspelen”, ik las er een hele tijd terug al over dat het “een boek was dat je leven compleet overneemt”. “Het zal wel”, dacht ik. “Weer zo’n boek dat iedereen maar meteen goed gaat vinden”. Dacht ik. En ik dacht verkeerd. Want ook ik ben helemaal verkocht. Na “De Hongerspelen” volgden nog “Vlammen” en sinds november 2010 is de trilogie over Panem en het Capitool helaas compleet, en dus afgelopen met “Spotgaai”. Het Capitool waakt over de bewoners van Panem. Waakt als een woeste hond. Elk jaar organiseren zij “De Hongerspelen” opdat de bewoners nooit zullen vergeten wat hen is aangedaan. Elk jaar moeten twee mensen vanaf twaalf jaar, uit elk district, meedoen aan deze bloedstollende spelen, en vaak gaan ze een gewisse dood tegemoet, want er kan maar één winnaar uit de Spelen komen. Bloedstollend spannend, goedgeschreven leesvoer.
De hemel van Heivisj / Benny Lindelauf (14+)
Het vervolg op “Negen open armen”. Hoe blij was ik met “De hemel van Heivisj”. Hoe blij was ik dat ik verder kon lezen hoe het de zusjes Jes, Muulke en Fing en hun broers, en de pap en oma Mei, verder verging, nadat ze in “Negen open armen”, een huis aan het eind van de wereld, waren terechtgekomen. Fing zal in “De hemel van Heivisj” van school af gaan, en hulp in huis worden bij de familie van ene Liesl. Iets dat Fing in eerste instantie helemaal niet wil.
Het Paradijs / Bart Moeyaert (15+)
Na “De Schepping”, een boek dat Moeyaert samen maakte met Wolf Erlbruch, uit 2003, is er nu “Het Paradijs”. Wie dacht dat de tekenstijl van Wolf Erlbrüch voor “Het Paradijs” hetzelfde zou zijn, dat wil zeggen, een beetje speels met een vleugje passende humor zoals we die zagen in “De Schepping” komt bedrogen uit. De prenten in “Het paradijs” zijn eenzijdig bruin, en bevatten helemaal geen humor.
Een ergernis bij het verschijnen van “Het paradijs”, en die evengoed zou passen bij “de ergernissen van 2010” is dat mensen “Het Paradijs” niet snel genoeg in een hokje konden stoppen. Het hokje van “het prentenboek, en prentenboeken zijn automatisch voor kinderen”. Want dat lukt niet met “Het Paradijs”. “Voor WIE is dit boek bedoeld?”, het was ook een vraag, en daar deden mijn oren pijn van. En mijn hart. Want laat het u niet tegenhouden: “Het Paradijs” is een boek voor iedereen die het boek ontdekt, en het mooi vindt. Andere mensen die het niet mooi vinden, ik zal van hen geen brandhout maken, die mogen dat van mij best. Genoeg ander leesvoer.
Tijd
om onderstaande boeken te lezen
Mare en de dingen / Tine Mortier en Kaatje Vermeire
Wolfling / Di Toft
Galgenmeid / Jean- Claude Van Rijckeghem en Pat Van Beirs
Dissus / Simon van der Geest
Melodie van ijzer en staal / Benjamin Lacombe
Meneer Gum en de peperkoeken biljonair / Andy Stanton en David Tazzyman
Mevrouw Verona daalt de heuvel af / Dimtri Verhulst
Het Paradijs / Bart Moeyaert en Wolf Erlbrüch
Tijd om uit te kijken naar
De Melkweg / Bart Moeyaert
andere mooie dingen op het gebied van schone letteren die ongetwijfeld ook in 2011 op me af zullen komen stormen – en die ik – zij het natuurlijk en helaas niet allemaal – met open armen zal ontvangen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten