Vampiers maken deel uit van het echte leven....

Brussel is in de greep van een aantal vreemde moorden. Ook op de school van Maikel gebeuren vreemde dingen. Wie is dat donkerharige meisje dat zich afzijdig houdt van de andere klasgenoten, en waarom voelt Maikel zich op zo’n vreemde manier tot haar aangetrokken?

En wat heeft de nieuwe leraar geschiedenis te verbergen? Hij vertelt niets anders dan gruwelverhalen uit de 19^e eeuw…

Joanna, de nieuwe wat vreemde klasgenoot, vertelt de leraar geschiedenis dat ze vampiers kan ruiken. Ze is er net als de leraar, vast van overtuigd is dat ze echt bestaan.

Als Dries, een niet al ter populaire klasgenoot, plots niet meer op school verschijnt na het spelen van een computerspel, zijn de poppen helemaal aan het dansen. Maikel en zijn vrienden gaan op onderzoek uit.

Wanneer Maikels vriend Naïm ook verdwijnt na een avondje film, op weg naar huis, moet Maikel alles op alles zetten. Maikel ontdekt bij de bioscoop waar ze net uitkwamen, dat er een vreemde witte bestelbus erg snel wegrijdt. Die besluit hij te volgen. Zo komt hij in een loods terecht, waar wel een fuif aan de gang lijkt. De fuifgangers zien bleek en gedragen zich vreemd. Maikel wordt vreemde dingen in zijn lichaam gewaar, en hoe komt het dat hij de rijdende bestelbus al rennend kon bijhouden?

Maikel komt er achter dat de metro van Brussel stikt van de vampiers. Geen vampiers zoals we ze uit de strips van Merho, of in de boeken van Paul van Loon, die een jongere doelgroep aanspreken.

Vermeer en Vandevelde weten hun doelpubliek goed te bespelen. Hun vampiers zijn door en door slecht, zonder een humoristisch kantje. Ze worden geleid door een Meestervampier, van wie niemand weet wie hij is.

Samen met auteur Bart Vermeer trekt Johan Vandevelde alle registers open voor “Nachtwild”. Dit magisch-realistische verhaal is weer een bewijs dat Johan Vandevelde heel veel genres beheerst.

“Nachtwild” is een vlotlezend, spannend verhaal. Vandevelde en Vermeer laten voldoende suggestie over voor de lezer, zodat hij zelf een beeld kan vormen van ruimtes, situaties en hoe personages eruitzien. Joanna heeft bijvoorbeeld alleen donkere ogen en lang zwart haar. De lezer krijgt wel mee dat ze er Gothic uitziet. Maar verder blijven uitvoerige beschrijvingen, waaraan ander werk weleens aan kracht verloor, achterwege.

Ook nu zijn de jongens van Vandevelde mensen die hun gevoelens durven te uiten. Maikel woont bij zijn grootouders, van wie hij zielsveel houdt. Zijn ouders kent hij niet. “Nachtwild” heeft op de voorkant een rode vlek, waarin in een wit lettertype het woord “Dalca”, de familienaam van Maikel, staat. Dit kan wijst erop dat het verhaal over Maikel en zijn vrienden nog niet is afgelopen. We komen in “Nachtwild” wel meer te weten over zijn ouders, wie ze waren, en waarom Maikel zich soms zo vreemd voelt.

“Twaalf jaar zijn” is weleens de leeftijd waarop ouders hun kinderen wat losser laten. We zien dit ook terugkomen in “Nachtwild”. Maikel is twaalf, en hij weet eigenlijk niets over zijn ouders.  Zijn grootouders hebben hem altijd gezegd dat ze dood zijn.  Zijn grootouders vinden het nu tijd om hem meer over zijn ouders te vertellen.  Maikel heeft intussen ook een fijne band met Joanna, waarmee hij meer deelt dan alleen een klaslokaal. Samen jagen ze op vampiers, en zijn ze halfbloeden. Ze krijgen bij hun strijd de hulp van Victor, Joanna’s vader, die eveneens vampierjager is.

Bij het uit de doeken doen van Maikels familiebanden zou de lezer pen en papier in aanslag moeten kunnen houden om helemaal mee te komen. Er zijn gewone stervelingen in zijn familie, maar ook volbloed-vampiers, en halfbloeden die geboren worden en wraak willen. Ik laat u ze van harte zelf ontwarren, deze knopen. Anderzijds zijn die familiebanden een fijn alibi voor een even sterk Dalca-vervolg.

Nachtwild / Johan Vandevelde, Bart Vermeer.- Sint-Niklaas : Abimo, 2013.- 232p.- ISBN 978 90 593 2962 1 - 13+