Een humoristische familie ezels bij elkaar. Of niet?

Het nieuwe boek van Frank Pollet vertelt het verhaal van een nieuw samengesteld gezin. Albéric Schuurbroeck woont met zijn dochter Cleo en de tweeling Juul en Cesar en de dieren Nero en Titus, twee ezels, een hond die Ezel heet, en twee katten X en Y. De moeder van de kinderen is overleden. Papa doet al een hele tijd geheimzinnig over telefoontjes, en Cleo vermoedt dat hun vader een nieuwe relatie heeft. Maar zij en haar broers willen helemaal geen nieuwe mama!

De nieuwe vriendin van papa, Lena, heeft op haar beurt ook twee kinderen: Louise en Amélie. Hun ouders zijn uit elkaar. Ook de meisjes willen geen nieuwe papa. Frank Pollet vertelt dit verhaal afwisselend vanuit de standpunten van enerzijds de kinderen Schuurbroeck, en anderzijds vanuit het standpunt van Amélie en Louise.

Wat volgt is een grappig, maar erg realistisch verhaal op kindermaat, van vijf kinderen die het liefst alles bij het oude willen houden, en de relatie van hun ouders proberen te dwarsbomen. Louise en Amélie vinken doorheen het boek een lijstje af, met dingen die ze proberen om hun moeder toch maar niet met Alberic te laten omgaan. “We doen lastig”, is zowat het vaakst afgevinkt. Of ze bellen de school waar hun moeder werkt, omdat ze daar zo vaak “vergaderingen” heeft. De kinderen hebben al snel door dat hun moeder helemaal niet zo vaak een “vergadering” heeft, maar dat ze Alberic dan ontmoet.

Wanneer zowel Lena als Alberic beslissen dat hun kinderen elkaar moeten leren kennen, komen de kinderen in actie. Ze willen elkaar helemaal niet leren kennen. Geen van de kinderen wil een nieuwe papa of mama: die hebben ze al! Van benzine uit de tank van de auto te laten, zodat ze te laat of helemaal niet op de afspraak kunnen verschijnen, tot het niet willen gaan eten van een ijsje, en daar een list voor verzinnen, alles komt aan bod. Dit alles blijft erg geloofwaardig, en dat komt het boek zeker ten goede.

Beide ouders vinden het maar niets dat er niks in huis lijkt te komen om elkaars gezinnen te leren kennen, maar door te focussen op hoe de kinderen alles beleven, komen de ouders er niet toe om met hun kinderen te praten. Hierdoor blijft het boek helaas wat eendimensionaal. “We vonden het juiste moment niet om het jullie te vertellen” is een zwaktebod. Nieuwe relaties waar kinderen bij betrokken zijn, zijn meer waard dan dat ene zinnetje.

En toch: de humor mag soms een beetje plat zijn, tussendoor weeft Pollet een ernstige lijn: de dood van mama, en het gemis dat altijd blijft. Of Juul, die op een speciale school zit, omdat hij het wat moeilijker heeft met leren. Hij verzamelt verhalen over ezels, die hij zegt zelf te schrijven. Dat dit niet zo is, maakt de verhalen, en de ontwapenende eerlijkheid die van Juul uitgaat, niet minder mooi.

De dieren van de familie Schuurbroeck hebben een prominente rol in dit boek, en vooral de ezels Titus en Nero spelen een sympathieke (titel)rol. Al zou ik wel graag gezien hebben dat de titel in het verhaal verklarend voorkwam. Het is een “ezelwijsheid” van dichter en ezelkenner op het eiland Texel, Teun de Vries, en tussendoor zitten grappige en minder grappige ezelweetjes. Zoals over de Russische ezelin Anapka, die in 2010 in de lucht hing aan een parachute. Dit filmpje staat op YouTube.

“Want een ezel is een voorbeeldig mens!” is zeer lezenswaardig, zowel voor kinderen die graag humoristische boeken met dat tikkeltje meer erin lezen, als voor kinderen die het wat moeilijker hebben met lezen. Het lettertype is iets groter, met voldoende witruimte tussen de regels, en grappige ezeltekeningen van Kristina Ruell. De felle voorplat toont je al waar dit verhaal naartoe gaat, zonder al te veel prijs te geven.

Want een ezel is een voorbeeldig mens! / Frank Pollet ; Kristina Ruell.- Wielsbeke : De Eenhoorn,  2014.- 253p. : ill.- ISBN 978 90 5838 909 1.- 9+