Ik heb in mijn keuken een klein lampke. Het hangt iets te hoog, en ik kan er niet aan. En als ik bovenop een stoel ga staan, die ik eerst op tafel heb gezet, en het dan misgaat, val ik en breek ik mijn nek. Da cha nie chaan...
Beste Wouter, het lampje in mijn keuken blijft ter ere van jou nog een tijdje stuk. Ook al heb ik al tijden beslist dat ik mijn doos vol dinges, waaronder het tussenstuk dat nergens meer te krijgen is, toch nog maar even ga houden. Dat is trouwens een tip die ik nu al een paar jaar aan mensen geef: gooi uw oude pc-kabels niet zomaar weg: je kan ze misschien ooit nog gebruiken.
Beste Wouter, ik schrok me rot toen ik hoorde dat jij er niet meer was. En wij dan? Nooit meer lachen om dingen die in de Lindenlaan kunnen voorvallen. Ik zal ook heel anders naar die verloren gelopen muis kijken, ze is misschien op weg naar huis...
Als ik de buurman tegenkom in mijn woonkamer, bied ik hem een drankje aan, alvorens ik hem voorzichtig zal meedelen dat hij misschien hiernaast woont. Dat vind je vast wel goed.
Als ik eerst naar ginder ga, en daarna terugkom, kan ik het misschien zo doen. Dat is een goed plan, maar oeh! Ik word daar toch een beetje zenuwachtig van, en ondertussen blinken mijn ogen, voor ze een beetje overlopen. Ik ga ook dat laatste gewoon toe laten.
Wouter, het was en is een eer om jou en je Schedelgeboorten gekend te hebben/te kennen! Ik ben weerom heel blij dat muziek iets is dat blijft, ook al doet mijn keel nu zeer van een krop die ik even niet krijg doorgeslikt.
Straks, als de heimwee een klein beetje is gezakt, en ik iets minder geschrokken kan zijn omdat jij er niet meer bent, luister ik opnieuw.
Misschien kijk ik wel naar Seizoen 6 van Flikken, waarin jouw personage Luc Feiremans er een duivels genoegen in schepte om studenten met een beperking het leven zuur te maken. Maar was dat wel zo? Feit blijft dat deze reeks omdat ze mensen anders liet kijken naar mensen met een beperking, legendarisch blijft. En ook wel omdat de bibliotheek aan "De Zuid" in Gent er ook een figurantenrol in had.
Wouter, waar je nu ook bent: je hebt me ondersteboven en binnenstebuiten gekeerd. Als je, waar je ook bent, hierboven de Ruimtevaarder van Kommilfoo tegenkomt: al woon je in het heelal: er zal altijd een plek zijn, diep in mijn hart en mijn hoofd.
Het ga je goed!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten