"Alma" is een interessant, ontroerend, realistisch en mooi boek, maar evengoed keihard en lelijk.
Het mooiste en dapperste waartoe een mens in staat kan zijn, zit in dit boek, net als het allerlelijkste waartoe een mens in staat is om iemand anders aan te doen of te laten meemaken: Het zit allemaal in dit intense boek.
Alma woont in Honduras, in een deel van het land waar het drugsgeweld welig tiert, en waar bendes de baas zijn. Ze deinzen nergens voor terug, en aarzelen niet om mensen pijn te doen of erger. Meij beschrijft dit allemaal, en dat beneemt meermaals de adem van argeloze lezers. Wat mij betreft doet hij dat zonder sensatie op te zoeken, en dat maakt het allemaal nog intenser. Na een aantal voorvallen, haar vader die wegblijft, broer Alfonso waarover ze niet weet waar hij mee bezig is als hij weg is van huis, is de bijna 16jarige Alma op zichzelf aangewezen. Haar moeder is ook afwezig: ze weet van haar alleen dat ze in de VS aan de universiteit werkt.
"Alma" is een erg heftig verhaal dat niets aan de verbeelding overlaat. Het beschrijft hoe drugsoorlogen en dito bendes heelder levens ontwrichten. Hierover vinden we in de jeugdliteratuur maar heel weinig terug, vandaar dat dit boek nog belangrijker is. Het omspant een periode die nauwelijks vier jaar oud is, ten tijde van de vorige president van de VS, die het niet zo op vluchtelingen begrepen had, en die er niet voor terugschrok om, om mensen te ontraden naar de VS te proberen komen om een beter leven te proberen vinden, volwassenen van hun kinderen te scheiden.
De plekken waar Alma op haar tocht terechtkomt, bij haar tante in de eerste plaats, zijn allerminst veilig te noemen. We krijgen de hele vlucht die Alma maakt, te lezen, met mooie en veel minder mooie mensen die haar al dan niet helpen.
Het knappe aan dit boek is dat het een thematiek rond vluchtelingen aanraakt, waar we in jeugdboeken nauwelijks iets over te lezen krijgen. Dat maakt dit boek uniek. Niet dat de andere boeken rond vluchtelingen (om wat voor reden dan ook) hierdoor in de schaduw staan, verre van, maar "Alma" snijdt weer een heel andere kant en redenen aan over waarom mensen vluchten.
De hopeloosheid en de uitzichtloosheid waar Alma mee heeft te maken is vaak een reden om dit boek toch niet in een keer uit te lezen. Dit is trouwens een boek waarin dat helemaal niet hoeft. Het geeft jou als lezer de kans om alles goed te laten doordringen. Het verhaal omspant 3 maanden (juli, augustus en september 2019), en de hoofdstukken worden ook zo weergegeven, in blokjes en lijntjes die aanduiden waar in Alma's tocht we ons bevinden. Dat maakt het soms niet eenvoudig om het allemaal makkelijk te kunnen volgen, en zorgt er wel eens voor dat terugbladeren om als lezer helemaal mee te zijn, de enige optie is.
"Alma" is een verpletterend boek, dat je niet onverschillig kan laten. Het is een aanrader voor mensen die boeken over echte menselijkheid en wat dat kan betekenen, of net helemaal niet, willen lezen. Ook als je "De Gelukvinder" van Edward van de Vendel ooit las, is "Alma" misschien iets voor jou.
Voor mensen die nog meer redenen willen zien over waarom mensen hun land of de plek waar ze thuis zijn, willen of moeten ontvluchten is dit boek ook een knappe aanvulling. Omwille van de heftigheid van Alma's verhaal is het aan te raden vanaf een jaar of 15.
Alma: Van Honduras naar de Verenigde Staten 2500 kilometer op de vlucht / Sander Meij.- Utrecht : Blossombooks, 2022.- 221 p.- ISBN 987 94 6349 337 3