Autumnville is een klein dorpje met water en rotsen. Het is afgelegen en redelijk slaperig tegen de stad, waar een winkelcentrum is verrezen. In die stad vind je nu alles. Autumnville heeft alleen nog de boekhandel waar de grootvader van de 15jarige Hugo ooit is mee begonnen. Het verhaal begint met de begrafenis van diezelfde grootvader. Hugo's vader heeft de bijna failliete boekhandel intussen overgenomen. Hugo mist zijn grootvader, en hoe die met fantasie omging, heel erg. Hugo vindt dat zijn vader te zakelijk naar de boekhandel kijkt, waar Hugo op de zolder ervan, heel graag wegduikt in boeken. Zijn grootvader moedigde hem daarin aan. Alles verandert als Hugo op een avond in zijn eentje de winkel mag afsluiten. Hij hoort een meisjesstem... Een stem die hem roept...
Hugo is het hoofdpersonage: dromerig, lezer, en op school denkt hij ook liever in en aan verhalen dan op te letten.
"Autumnville" gaat de griezelige kant op, én het gaat voor een groot deel over het mooie dat boeken mensen kunnen bieden. Alleen al daarom is het zeer lezenswaardig. Wanneer ik dit schrijf, bedenk ik dat het me ook aan "Het oneindige verhaal" doet denken, of aan "De Gebroeders Leeuwenhart", met een flardje "Griezelbus". Rick Meijer koos ervoor om een knap verhaal te schrijven, dat misschien geen erg grote groep zal aanspreken, maar dat een gemiddelde veellezer zeker wel. Het verraste me meerdere malen, en is het zeker waard om ontdekt te worden.
Een QR-code om de muziek die bij dit boek hoort, en die wordt aangeduid met een muzieknootje is niet voor elke lezer zo handig. Ik heb geen idee of elke 11jarige (de doelgroep van dit boek, als die al wat meer leeservaring heeft) een smartphone heeft om diezelfe code te scannen. Bij deze: je vindt de muziek terug op Spotify ook. Het einde van dit boek is een beetje een samenraapsel, maar zorgt gelukkig wel voor een mooi afgerond geheel.
Rick Meijer boetseerde mooie, goed uitgewerkte personages. Hier en daar lees ik over dit boek: "Waarom noemt iemand in dit boek iemand anders een kanjer? Niemand praat zo". En daar zit ik weer op mijn stokpaardje: je praat niet alsof je in de kroeg zit, je leest een boek. En een boek bevat mooie, zuivere taal, en vertelt een verhaal. Een verhaal in dit geval waarin je je helemaal kunt verliezen, en dat je even helemaal mee neemt in de wereld van personages en (on)bestaande locaties. Als je gelooft wat je leest, kan er veel. Dat is met dit boek zeker het geval. En wat de "doelgroep" betreft: een goed jeugdboek is gewoon een goed boek. Voor iedereen die het wil lezen.
Voor lezers die houden van de boeken van Paul van Loon, Astrid Lindgren én die ook "Het oneindige verhaal" van Michael Ende lazen of de film ervan hebben gezien, zal Autumnville een warm badje zijn. Ook voor mensen die houden van lezen over en rond boeken en verhalen kan Autumnville een fijne leeservaring worden.
Ik weet niet helemaal zeker welke minimumleeftijd om dit boek te lezen, ik zou meegeven. Volgens de bibliotheek 12-14, en volgens nog anderen zelfs 15+ Maar voor 15+ is het taalgebruik net een tikkeltje te jong. Het missen van je opa kan iedereen overkomen, maar zoals het in dit boek beschreven wordt, zou ik eerder zeggen dat je tussen de 11 en 14 bent om tenvolle van dit boek te genieten. Ook al is het hoofdpersonage 15. (Is het misschien daarom dat sommigen dit boek het labeltje YA kleven?)
Autumnville / Rick Meijer.- Amsterdam : Ploegsma, 2022.- 192p.- ISBN 978 90 216 8122 1