Vijf huisjes op de dijk
Zaza, Joes en Walter wonen in het eerste huisje van vijf op een dijk, samen met hun hele familie die verspreid over de vier andere huisjes wonen. Het verhaal begint bij een ongeluk dat Joes ternauwernood zal overleven. Daarna vormt het ongeval een cirkel, waar in de helft van het boek alles duidelijk zal worden over hoe en wat.
“Het kleine huis bij de rivier” verrast na lezing ook door de omslag: de perenbomen /de peer waarin het huis van Zaza, Joes en Walter is afgebeeld – van Martijn van der Linden – vertellen veel over hoe gevaarlijk het is om nog lang op de dijk te blijven wonen waar het verkeer pal langs de huizen rijdt, ook al staat er een bordje 30.
Familie
Joes en mama Zaza en Walter maken deel uit van een familie die bestaat uit nichtje Amber en haar zus Isabel, die ouder is en vergroeid is met haar mobiele telefoon, tantes, ooms, en oma die zorgt voor haar broer, die Opa Roekoe genoemd wordt: hij houdt duiven en kippen als waren het huisdieren.
Een gedicht over thuiskomen nemen je meteen het verhaal in. Het verhaal over Joes, die samen met zijn moeder gevlucht is uit een land waar oorlog is, maar toen zat hij nog in haar buik, en diezelfde moeder die in het vluchtelingenhuis klusjesman Walter leert kennen, maar al snel hem “Kusjesman” noemt, waarna ze beiden smoorverliefd op elkaar worden en samen in het huisje bij de dijk gaan wonen.
Geen inwisselbare personages, die uitstekend zijn uitgewerkt
Personages zijn zeer goed uitgewerkt, en onderling nooit inwisselbaar. Amber is jonger dan Isabel, en trekt vaak met Joes op, omdat Isabel een vrij oppervlakkige puber is. Oma is een rots in de branding, die een soort lijm is tussen alle personages onderling. Zij blijft koelbloedig als de nood hoog is. Noorts schrijven kenmerkt zich door grote nuchterheid, en veel moet tussen de regels gelezen worden. Ook het ongeval van Joes. “Joes hoorde Zaza gillen. Zand prikte in zijn ogen. Of zoiets. Zijn mond zat ook vol zand. Of Zoiets. Walter schreeuwde (…)."
Behalve over Joes' ongeval en druk verkeer, weeft Noort ook vluchtelingen en waarom mensen vluchten in dit verhaal. Het verhaal is een mooi geheel, zonder losse eindjes: We komen te weten hoe Joes’ ongeval is kunnen gebeuren, en ook dat wordt uitstekend uitgewerkt in ongeveer de helft van het boek. Dat onoplettendheid in het verkeer grote gevolgen kunnen hebben wordt erg duidelijk gesteld, zonder echter al te veroordelend te werk te gaan. Dat doen de personages zelf wel. Joes krijgt hulp om zijn ongeval te verwerken is erg sterk, en laat zien dat Selma Noort geen grote woorden nodig heeft om grote gebeurtenissen te beschrijven.
Selma Noort weet grote thema’s in kleine verhalen te vatten. Dat bewijst ze opnieuw met dit boek. Met “Koningskind” had ze een nominatie voor de Woutertje Pieterse Prijs beet, en “Silas en de wolf” werd gelezen door de Vlaamse Leesjury (die in 2019 nog KJV heette) in de categorie 8-10 jaar, in leesjaar 2019-2020. “Oppassen” was een boek voor oudere lezers, over Nina en haar broer Luca, die een weekend op een jong kind moeten letten, maar dat loopt uit de hand.
Klein verhaal dat de lezer laat nadenken over vluchtelingen, het verkeer, familiebanden en dingen die voorbijgaan.
Het kleine huis bij de rivier / Selma Noort.- Amsterdam : Leopold, 2021.- 208p. : ill.- ISBN 978 2588 150 4, 9+