De smaak van zijn stem / Piet De Loof

Een zomerdag.  Andres' oudere broer ligt te zonnen onder de lindenboom in de tuin.  Er vliegt een ekster over, die een meesje in zijn bek heeft.  De ik-figuur van waaruit het verhaal verteld wordt, krijgt een naar gevoel.  En zijn gevoel bedriegt hem niet.  Andres is vertrokken met de fiets, naar een verjaardagsfeestje, maar zal niet meer terugkomen…

Met dat ik-personage, 12 jaar, is iets wonderlijks aan de hand: hij smaakt stemmen.  Zijn mama smaakt naar melk.  Soms zoet, maar sinds Andres er niet meer is, veel vaker waterachtig.  De jongen kan van iedereen die hij tegenkomt, een smaak benoemen.  Enkel de smaak van Andres’ stem kan hij niet benoemen: nat hooi?  Maar waar hij elke stem zou kunnen eten of drinken: nat hooi kun je niet eten of drinken.

Dan staat oom Marcus plots voor de deur van het huis waar alles anders is sinds de dood van Andres.  Waar mama vroeger erg lekker kon koken, waar de ik-figuur al van bij zijn geboorte lekkere etensgeuren wist te vinden, en daardoor gek is gebleven op lekker eten, en waar papa vroeger in de groentetuin werkte.  Daar komen nu alleen nog voorverpakte maaltijden uit de supermarkt op tafel, en wordt de lege stoel van Andres opgevuld door zijn teddybeer, die net boven de tafelrand uitkomt.  Oom Marcus neemt Andres broer mee naar zijn restaurant in Frankrijk, waar het verhaal een andere wending kan nemen, samen met Aravinda, zijn nichtje van 12.  In Frankrijk ontdekt de jongen ook de smaak van Andres' stem…

De Loof levert na “De cello van mevrouw Rosas” en “De schoonheid van Clara” opnieuw een erg gevoelig verhaal af.  Een verhaal over verlies, en hoe je daarmee om moet, of je dat nu wil of niet.  Een verhaal waarin eten een belangrijk thema is. 

Een persoonlijke noot, zo tussendoor: men zegt tegen iemand die iemand dierbaar verloren is, weleens dat hij of zij genoeg moet eten.  Want het is net dat, bij een groot verlies, dat het eerst verloren gaat.  Omdat alles dichtklapt.  Misschien is dat net wat het boek van De Loof tot zo’n sterk staaltje literatuur maakt: een verhaal over gemis én over eten en smaken.  Andres' broer lijkt in het restaurant, op het domein ergens in de Bourgogne in Frankrijk, los te komen, en durft eindelijk tegen Aravinda zeggen wat hij nog nooit tegen iemand heeft verteld: dat hij stemmen smaakt, en dat hij, nu Andres er niet meer is, het jammer vindt dat hij Andres smaak niet kan thuisbrengen.  Dat is ook al zo sterk: het woord dood komt in dit boek niet voor.

Net als in “De schoonheid van Clara” en  “De cello van mevrouw Rosas” speelt ook in “De smaak van zijn stem” klassieke muziek een rol.  Aravinda die op een orgel in een kerkje een stuk speelt waarbij Andres broer opeens heel erg aan hem moet denken, vertrouwt hij haar toe.  Dat stukje, vertelt Aravinda, was niet toevallig ‘Stèle pour un enfant défunt’   - Grafsteen voor een overleden kind. [Louis Vierne], die dit stuk ook componeerde voor een overleden kind, en na het spelen ervan, zelf overleed na een hartaanval, meldt “De smaak van zijn stem”.
“De smaak van zijn stem” is opgedeeld in korte hoofdstukken en speelt zich af in de zomer, om te eindigen in de volgende herfst.
Alle feiten en feitjes over eten, drinken en klassieke muziek zijn opzoekbaar en achterin het boek staat een recept voor rijstpap met de duurste specerij ter wereld.  In De Loofs dankwoord staan vijf hotelscholen die zich door “De smaak van zijn stem” lieten inspireren, op vraag van auteur en uitgeverij, en al deze elementen maken dit boek mee tot een erg rijk boek, waarin muziek, gevoelens en smaken de hoofdrol spelen.

De smaak van zijn stem / Piet De Loof.- Sint-Niklaas : Abimo, 2010.- 140p.- ISBN: 978 90 593 2674 3