Tijdens zijn verblijf in het ziekenhuis ontmoet hij de raadselachtige Nadia. Ze is 15, en opgenomen na zelfverminking.
"Daan en Nadia" gaat over twee jonge mensen die met ziekte en zware problemen moeten omgaan. Ze doen dat beiden op hun eigen manier, maar meestal samen.
Hoewel ik “Daan & Nadia” ongelofelijk graag gelezen heb, lijkt het mij dat Nadia iets tekort werd gedaan. Haar redenen tot zelfverminking komen niet uit de lucht gevallen, en Walraven trapt niet in de val om, omdat ze nu eenmaal twee mensen met problemen opvoert, dan maar met goedkoop sentiment aan te komen zetten.
Toch blijft Daan op de voorgrond, terwijl Nadia evenveel tijd in het boek verdient. Haar problemen worden wat mij betreft wat te oppervlakkig uitgewerkt, en de “oplossing” is ronduit spelen op goedkoop sentiment en veel te snel. “Of ze het aan iemand zal vertellen” komt wat te laat aan de orde, haar twijfels daarover zouden wat meer uitgesponnen mogen worden, het is ook niet niks, waar zij doorheen moet.
Bij het lezen van "Daan en Nadia" wil je gewoon met hen de wereld in. Al is hun wereld samen dan misschien steeds kleiner, ondanks alle pijn blijft hij wel ongelofelijk mooi en optimistisch. Tel daarbij een bijzondere vormgeving (in eerste instantie witte bladzijden bij Daan, en grijze of zwarte bij het verhaal van Nadia, wanneer zij aan het woord is, daarna omgekeerd), en "Daan en Nadia is absoluut het lezen waard.
Daan en Nadia / Esther Walraven.- Houten : van Goor, 2017.- 272p.- 978 90 0034 641 7