Beste 2020,
Het is echt officieel nu, want we zijn 1 januari 2021: u was werkelijk op alle vlakken een kutjaar. Hoewel we, toen we in maart, toen het virus voorzichtig zijn vleugeltjes begon uit te slaan, dachten dat we slechts vijf weken zouden moeten binnen blijven, en dat het daarna over zou zijn.
En dat je, als het mooi weer is, ook gerust een stoel voor je raam kunt zetten, en dat wagenwijd kunt openzetten. In maart was het namelijk lief weer voor ons, toen we moesten binnen blijven. OK, ik kon ook niet gaan wandelen in de dierentuin, wat ik anders elke dag in deze periode zou hebben gedaan, met een boek op een bank, kijkend naar de dieren, en denkend dat het leven ondanks alle ellende hier vanbinnen en bij geliefden, toch gewoon doorgaat. Dat een dier anders denkt dan wij. Zoiets.
Ik vond tijdens de eerste periode - die toch wel veel langer zou duren dan gedacht, en waarbij stilaan alle geplande activiteiten (ongeveer eentje per maand) zouden wegvallen. Enkel in de supermarkt mocht je met z'n allen, gecontroleerd gaan winkelen. De economie, weet u wel.
Scholen moesten ook dicht, en voor veel kinderen was dat lastig. Voor anderen niet, die voelden zich misschien beter, nu de ratrace tot stilstand kwam. Uiteindelijk moet ik toegeven dat ik zelf ook bij die tweede categorie hoorde. Hoewel ik ook veel minder gelezen heb dan andere jaren.
Beste 2020,
Ik vond dat ik de boekhandels, die in de eerste periode OOK dicht moesten, moest steunen. Dus dat deed ik. Ik kocht cadeaubonnen aan, en bestelde een paar boeken, die ik anders misschien gewoon uit de bibliotheek zou hebben gehaald. Heel misschien. Ik leen niet zo graag boeken, ik heb ze liever zelf.
Deze boeken zijn letterlijk lockdownboeken, die ik tijdens een wandeling en op veilige afstand, en na bestelling kon afhalen bij
Boekhandel De Groene Waterman
Bij
Boekhandel Kartonnen Dozen kocht ik met mijn cadeaubon boeken voor een leeslijst die ik nog had af te werken: "Drama Queen" van Derk Visser en "Koorddansen" van Wendy Stroobant. Voor mezelf kocht ik ook nog "De gemene moord op muggemietje" van Ted van Lieshout.
Maar daarna moest het nog zomer worden, en vond de regering hier dat ze ons wel iets mocht gunnen, en mochten alle remmen zowat los. Het was een zomer van laatste keren hier. Een zomer om nog zoveel mogelijk nabij te zijn. De zomer van weer "iets waard zijn voor een ander", en dus ook voor mezelf.
In oktober joeg het virus ons weer naar binnen, maar mochten we iets vrijer bewegen, en wél buitenkomen of ergens anders in het land gaan wandelen ("is het nog véhér?" "wééral wandelen?") winkels die geen voeding verkochten, horeca, kapperszaken, het ging weer allemaal op slot. Ik hoop dat deze zaken niet allemaal massaal omvallen. Boekhandels waren deze periode wél open. Eten voor de geest, heet zoiets. (Merci!)
Ik kom uit de tijd dat "De Vijf" van Enid Blyton ongekend populair was, en deze boekenreeks heb ik destijds verslonden. De boeken van Robin Roover, twee delen groot, zou dezelfde sfeer hebben. Ik ben daar nu al benieuwd naar. Voor wie trouwens een (uitverkocht) boek van Vandevelde zou willen: neem eens een kijkje in zijn webwinkel, die trouwens voortreffelijk werkt, en waar je merkt dat er mensen achter zitten.
Dat is trouwens nog iets van dit jaar, dat ik - nog meer - ben gaan beseffen: grote webreuzen als De Dikke Blauwe of Rijke Zjef, u heeft die eigenlijk niet nodig. Toch zeker niet om boeken aan te schaffen. De boekhandel "om de hoek" heeft ook een webshop, en levert echt niet zoveel trager dan bovengenoemden. "Vandaag voor 23 uur besteld, morgen in huis!" Is dat echt wat u wilt? Als 2020 ons iets heeft geleerd, dan is het wel: geduld, en nabijheid, ook al mochten we elkaar nauwelijks aanraken, de hand schudden of knuffelen. Toegegeven: dat laatste begint heel zwaar te wegen.
Maar het wordt weer beter. Vast.
Fijn 2021!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten