ObA staat voor Openbare Bibliotheek Amsterdam, en de Middag, met als thema dit jaar Humor, begon voor mij al om 11 uur in de ochtend.
Dat wilde evengoed zeggen dat ik wel godsgruwelijk vroeg aan mijn dag moest beginnen voor een zaterdag. Op weekdagen ben ik het alweer een tijdje gewend van om 5 uur of daaromtrent, uit bed te moeten rollen.
Maar hé, het mag weer! Ik mag het huis uit, weer voor (kinder)boeken nog wel!
Verwachtingen op z'n kop zetten en dubbele bodems
Van Erik van Os leer ik dat je verwachtingen op zijn kop mag zetten, en dat een reus dus best als maaltijd 2 erwtjes wil. Of dat hij in ruil daarvoor, wel alle toetjes op de kaart wil. Dat een dinosaurus best (gewoon) Kees van Dijk kan heten. Dat Jan Jutte hem voortreffelijk portretteert. Dat dinosaurussen in de toekomst kunnen kijken, en ons naar onze eigen kleine wereld laten kijken. Zo, ik heb u zomaar wat dubbele bodems meegegeven, waar kinderen misschien overheen kijken, maar dan weer van andere elementen in een boek dat voor hen bedoeld is, zullen genieten. “Kees van Dijk” en “Bijzondere keus, meneer de reus”, laten heel helder zien dat een auteur die voor kinderen schrijft, dat volgens van Os ook doet voor de volwassene in de omgeving van het kind. Iets waar ik heel erg achtersta. En nee, dat gaat voor mij niet over “dingen opdringen”.
Waar het volgens mij wel over gaat, is dat je een kind zoveel mogelijk dingen laat om van te proeven, en het de keuze mee helpt maken het te ontdekken.
Ik geloof niet in “voor kinderen, omdat je kinderboeken schrijft, leest, maakt, op je knieën te gaan zitten”. Trapjes en laddertjes aanbieden, om over de horizon te kijken, is veel boeiender.
Ook voor volwassenen
Zo. Dat om aan te duiden dat schrijvers van kinderboeken dat OOK voor de volwassen (voor)lezer doen. Dat deze gesprekken over boeken het warm laten worden om je hart. Dat ik niet moet uitleggen wat ik met kinderboeken heb, enkel hoe ik dat voor mezelf waarmaak.
De Middag zat weer zeer goed in elkaar, met een aantal lezingen, van Mirjam Noordduijn, die humor een kwestie van stijl vindt, maar tegelijk ook zegt dat het alles samen veel complexer is dan dat.
Leesplezier en humor zonder pies en poep
En even al tussendoor, anders vergeet ik het in dit verslag te melden: humor hoeft niet over pies en poep te gaan. Wel over kul en lol (hebben aan lezen). Dat kinderen weldegelijk plezier kunnen hebben aan lezen, bewees Nanda Roep die een praatje kwam houden (van drie minuten en een half, en ik herademde weer maar eens: lezen is namelijk helemaal niet zo raar) over haar stichting Leesplezier.
De auteursbond is zowat een vakbond voor auteurs, en daar vertelde Marcel van Driel wat over.
Humor maakt rauwe woorden zoet, volgens Tosca Menten. Zelf vind ik haar voorbeeld van “Dirkje Bakkes” niet geheel humoristisch, als wel een oerdegelijk klassiek en goed verteld verhaal, dat voor mij weinig met humor te maken heeft, al maken de illustraties van Elly Hees de toon van het verhaal wat lichter. Met voorlezen kun je echter wél alle registers opentrekken, en de humor weldegelijk in een verhaal, dat luchtig bedoeld is, met een zwaar thema als je kind achterlaten, in een boek stoppen. “Dirkje Bakkes, brandnetelspecialist”: het is een titel die mij meteen zin geeft om dit boek in te duiken.
 |
| de illustratie die Yvonne Jagtenberg heeft gemaakt voor ObA is af |
Een blik Boer Boris voor volwassenen
Ted van Lieshout en Philip Hopman trokken een blik “Boer Boris” open, en maakten hun reeks over de kleine landbouwer meteen een heel stuk minder geschikt voor kinderoortjes, maar waarvan de volwassenen in de zaal heel erg hebben gesnoept. Hoe doen die twee dat toch telkens? Boer Boris staat hier trouwens nog steeds op mijn bureau, als uitdeelboekje, en hij is aan het werk, in zijn blauwe overall en zijn rode laarsjes. Op zijn eigen youtubekanaal krijg je trouwens tekentips. En olifanten kunnen weldegelijk voorkomen op een boerderij. Ik moet maar eens wat meer Boer Boris boeken gaan lezen/lenen.
Het heeft trouwens gewerkt, mag ik na dik 2,5 jaar ploeteren en nog net niet verzuipen, melden. Ik heb nu weer tijd voor meer dan “Ik MOET werk vinden!” lezen, en voor mijn passie die kinder- en jeugdboeken nog altijd zijn.
Mag ik volgend jaar weer?
In mijn tas naar huis
 |
| Boeken en chocola van Tony! |