"Dunne boeken! Die zijn zo saai!" "Dunne boeken zijn NIET saai! Vaak zijn ze zelfs mooier, omdat je minder tijd hebt om je verhaal te vertellen!"
Onderstaande boeken zijn "dun en mooi". Volgens de juryleden. Doe er gerust uw eigen voordeel mee.
Op een dag was de liefde moe / Paul Verrept en Tim Van den Abeele
De buitenkant van meneer Jules / Diane Broeckhoven
Soms is de cover intrigerend, en ga je in één moeite door naar andere boeken:
Geen bereik / Marian De Smet
Rotmovie / Marian De Smet
En wat met boekverfilmingen? Die zijn lang niet altijd nodig, laat staan goed. Wel die van
De boekendief / Marcus Zusak
Zelf wil ik er graag nog wat tips bijzwieren:
Dun en mooi, soms zelfs wat mensen "prentenboeken" noemen! Waren dat geen boeken voor kinderen?
Wortels / Klaas Verplancke
Reus / Klaas Verplancke
De kindertrein / Christina Baker Kline, met een cover waar ik heel hard van weg loop, én Amerikaans. Maar ERG verrassende leeservaring!
De helaasheid der dingen / Dimitri Verhulst, dat zeer goed verfilmd werd, maar waar ik wel het gevoel had dat er twee boeken door elkaar werden geklutst: De kluts kwam van "De kamer hiernaast" / Dimitri Verhulst. Wat mij betreft vrij donker, met iets te weinig lichtpuntjes.
Dan kreeg ik ook nog een vraag over "boeken over mensen met een aandoening, of die iets bijzonders meemaakten, maar zonder dat het daarom non-fictie is, of zonder dat "mensen over hen vertellen". Liever heb ik dat de mensen zelf iets te vertellen hebben: De Slashreeks is volgens mij op deze vraag een antwoord, en "Het wonderbaarlijke voorval van de hond in de nacht" van Mark Haddon. Of het verhaal van de onzichtbare Budo: "Herinneringen van een denkbeeldig vriendje" van Matthew Dicks.
En voor iemand die aan "Wereldoorlog I-moeheid" lijdt: "Iedereen bleef brood eten" van Do Van Ranst. En oh ja: ze moet "Jonkvrouw" van Jean-Claude Van Rijckeghem nog lezen, en ook "De uitvinding van Hugo Cabret van Brian Selznick, omdat ze de verfilming van dat boek zo knap vond.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten